लघुकथा
टुल्कि

सन्ल्हा फट्पुह्रान टुल्कि लवँर्या बरा सुग्घरसे नाच । वाकर नच्ना सौख डेख्क मनै डङ्ग परँठ् । जहाँ जट्रा राट बिराट हुइलसे फें पुग्जाए । कुछ डिनम ट उ ठर्वाले डारल् । भख्खर ट १४ बरस् पुगटहिस् ।

फागुनम वक्र गोट्यारिक डुठो घरम लौंरन्क भ्वाज रहिन् । वाकर जुन लर्का क्वारम बाटिस् । सब बेट्यन कम्मर लच्कावा नाच टहिस् । आपन मन रोक निसेक्क चल्डिह कम्मर लच्काइ । नाच लग्टि कि लर्का जुन कोहों कोहों । ठर्वा लठ्ठ मट्वार होक ढर्टि पच्कना मेरिक कुड्गटिस् । जन्निक ओ लर्कक मतलब निहुइस् । फेंफीहँ मन्का रिस उठिस् ।

बाजा आपन मन्का गम्कल बा । नाच गस्कल बा । माहोल टाटल बा । तर उ घर पिखाहिँ क्वारम लर्का लेल बरबर बरबर आँस गिराइटह । घरि लर्क ह्यार, घरि आँश प्वाँछ । मन मन स्वाँच “हे भगवान मै काजे अट्रा छोटिहम भ्वाज कर्नु ? म्वाँर जसिन नच्ना, कुड्ना, खेल्ना रमैना, खैना उमेरम किहु भ्वाज कर ना पर ।”

जोतपुर बर्दिया