यी संसारमे मनै मेरमेराइक रठैं । सायद हमार हाँठेक अंग्री सब बराबर नाइ रहठ टबेमारे हुइसेकी कोइ चट्टुर टो कोइ गन्जहा, कोइ मजा टो कोइ नाइ मजा रठैं। एक्ठो गाउँक एक घरेक दुइठो छावा लर्का रठैं । ओइनके डाइ बाबा रठिन । जम्मा चार जाने रठैं । ओइनके बैठेकलग घरकिल रठिन । टबेमारे ओइने अपन छावन पर्हाइ लिखाइ नाइ सेक्ठैं । समय अनुसार उ लर्का दिन प्रतिदिन जवान हुइटी जैठैं ओ ओइनके डाइ बाबा बुर्हैटी जैठिन । उ बुर्हाइल डाइ बाबनके एक्केठो सपना रठिन कि हमार छावन मिल मिल्के सदादिन रहैं ओ हमार लठ्ठीक सहारा बनै कहिके । बुर्हैटी गैलेक कारण उ डाइ बाबा अपन बर्का छावा बर्वार हुइलेक ओर्से पहिले बर्का छावक् भोज करठैं टब छोट्का छावक भोज करठैं ।

भोज कर्लेक कुछ दिन पर्से डाइ बेराम हुइजैठिन । डाइकमे सिकेलसेल रोग लागल रठिन । पैसा नाइ हुके उ गरीब घर्के छावन अपन डाइहे बचाइ नाइ सेक्ठैं। डाइ यी संसार छोर्के सदादिनके लग चल्जैठिन । यी संसारके नियम अस्टे बा । टबेमारे एक ना एक्दिन कुछ ना कुछ निहुँ लागके भगवान घर जैहिक पर्ना । जिन्गीमे दुखके पाछे सुख आइठ कठैं । सायद जत्तिके हो घरमे डु ठो लावा मनै आजैठिन ओ सबकोइ खुशी हुइठैं। बर्कक् छावा लर्का हुइठिस ओ छोट्कक छाइ लर्का हुइठिस । गरीब घरेक परिवार हुइलेक ओर्से ओइनके बाबा कठिन छावाहुक्रे हमार बैठेक भरिकलग टो जग्गा जमिन बा मनो आब टुर्हनके परिवार हुइगिनै यी एक्चुटी जग्गासे खाइ पिए नाइ पुगी । पहिले कमजे रही टो पुग्जाए । आब बर्वार परिवार हुइगिली टुर्हनके लर्काफे हुइगिनै टबेमारे एक ना एकजे बाहेर कमाइ जैहिक परी । एक्जे घर हेर्हो ओ एक्जे बाहेर कमैहो । टब बर्का अपन छोट्का भैयै कहठ ।

जा छोट्का टै कमाइ जा । मै घर हेरम टै बाहेर कमाइस । आब हमार परिवारफे बर्वार हुइगिल । टबजाके छोट्का कहठ ठिक बा डाडा । टैं ज्या कबे मै उहे करम । मै लक्षमण हुँ ओ टै मोर भगवान राम हुइटे । डाडा मनो आब हमार डाइ नाइहो । डाइ रहेटो बाबाहे हरपल मैयाँ करे । टबेमारे बाचा कर बाबक् स्याहार सुसार कर्बे । टब बर्का अपन भैयै कहठ ठिक बा टै । यहाँ नाइ रलेसेफे हम्रे बाबै हरपल मैंयाँ करब । साथ डेब । कब्बुफे दुख नाइ डेब । हमारफे टो बाबा हो टैं किल काहे चिन्ता करठे छोट्का । बरु टैं मजासे कमाइ जा । छोट्का आँस पोछ्टी अपन घरेक मनैनसे ढोक सलाम लग्टी प्रदेश कमाइ चलजाइठ ।

घरे बर्का अपन घरेक सक्कुहुनके हेरचाह करठ । काकरे कि घरेक मुल मनैं किसन्वा बन्गिल रहठ ओ बटैया लगाके खेतीफे करे लागठ । छोट्का प्रदेशसे कमाके तीन साल पर्से घरे आइठ । घरे आके बहुत खुशी हुइट ओ अपन घरेक सक्कुजहानके लग प्रदेशसे जरावर लान्डेले रहठ । प्रदेशमे जट्ना कमैले रहठ सब रुपैयाँ अपन डाडाहे डेहठ । डाडा खुब मजा मन्ठिस छोट्काहे ओ कठिस मोर छावा हो टोर छाइहो टबेमारे मै अपन छावाहे लिखाइटुँ परहाइटुँ टोर छाइ हो छाइक जात औरेघर जैना जात होंइ । टबेमारे टोर छाइहे नाइ परहैठुँ। टब छोट्का कहठ ठिक बा डाडा टुहिन ज्या सही लागि उहे करिस ।

छोट्का अट्ना सिधा रहठ कि अपन छाइक भविष्यक बारेम कुछफे नाइ सोचठ । अपन गोसिनियक् बातफे नाइ ओइनाइठ । सिर्फ अपन डाडक् कहल बातकिल मन्टी रहठ ओ एक हप्ता घरे बैठठ् । टब फेनसे छोट्का प्रदेश कमाइ चल्जाइठ । छोट्का प्रदेशमे कमैटी रहठ घरे जुन छावा लर्का हुइजैठिस । यहाँ घरे सबकोइ खुशी रठैं । मनो बर्काभर दुखी रहठ । आब छोट्कक छावा लर्का हुइगिलिस । यिहिन टो जैसिकफे परहाइक् परजाइ मोर कौनोफे बहाना लगाइ नाइ बनी कहिके दुखी रहठ ।

पहिलेक जवानामे फोन नाइ रलेक ओर्से छोट्कक् पटै नैरठिस कि मोर छावा हुइल बा कहिके । कुछ दिन पर्से उहे गाउँक एक्थो मनैयाँ प्रदेश जाइठ टब उहिने छोट्कक गोसिनिया छोट्की कहठ कि हमार छोट्काहे बटाडेहो छावा लर्का हुइल बा कहिके । उ मनैयाँ प्रदेश जाके छोट्काहे बटाइठ । टब छोट्का बहुत खुशी हुइठ ओ सोचत प्रदेशी जीवन अस्टे हो अपन परिवारिनसंग रमाइ नाइ पैना संगे साथ बिटाइ नाइ पैना । मोर लर्का कैसिन हुइ अब मोर छावा हुइगिल मोर छावाफे पर्ही लिखी । हम्रे टो पहिले गरीबके मारे पहर नाइ पाके अनपढ गवाँर हुइगिली । मनो मोर छावा चट्टुर हुइ पर्हे लिखे जानी । मै अपन छावै जैसिकफे कमाके पर्हैम कहिके हरपल मेहनट करठ । जैसिक टैसिक दिन, महिना, साल बिटाके पाँच साल पर्से घरे आइठ । टबसे अपन छाइ छावन जन्नी हे मजासे हेर बिचार करे लागठ ।

बलराम चौधरी
जानकी-१ धर्मापुर कैलाली