टमसुक

रामप्रकाश चौधरी ‘अन्धकार’
३ भाद्र २०७८, बिहीबार
टमसुक

कविता
टमसुक

पहाडी कागजमे लिखल
पुस्टौंपुस्टा पुरान
करिया अच्छर भैंस बराबर
आजा बुडुक लागल रहे
बेगंठा छापके निसान
हो उ टमसुक
जोन टमसुक फर्जी रहे
उहे टमसुकके कारन
आजा कमैंया हुइलाँ
आजी कमलरी हुइली
कट्रा लौंडिनके बलात्कार हुइलाँ
कट्रा मनैनके घरबास उठ्लिन्
यि डेख्के
पठ्रा बोलल्
माटी रोइल्
टमसुकके बिरोधमे एकजुट हुइबेर फेन
उहि कुछ फरक नैपर्ठिस्
उ टमसुक हँस्टी रहिगैल

२०५७ सावन २ मे
कमैंया मुक्ति घोषणा हुइबेर
सावाँ व्याज मिनाहा कैगैल
मने एक कौरीमे गँवाइल उ जग्गा
फिर्टा नैहुइल्
अप्ने जग्गामे बनाइल घर
रातीरात जर्गैल्
अप्ने हाँठसे मल्गर बनाइल् माटीक
आझ डोसरके लालपुर्जा बन्गैल्
यि डेख्के हुइ
भुँइचाल आइल्
कुछबेर डरबार डगमगाइल्
मने अइसिन मुक्तिक ओ टमसुकके विरोधमे
यि दिन आगी जगजगाइ बेर फेन
यि टमसुकहे कुछ फरक नैपर्लिस्
उ टमसुक हँस्टी रहिगैल

उहे टमसुकके कारन
भुमिपुत्र भुमिहीन हुइल बा
झुम्रा, बरका, हुरडुगंवा नच्ना ठाउँमे
सखिया माँगर ढमार गैना गाउँमे

नमुनिशान मेटागैल् बा
जेकर कारन
आजाआजी रोइली
बुडुबुडी हुइटी
डाइबाबा रोइल्
आब हम्रे रोके काम नैचली
हम्रे आगी बनि जगजगाके उठी
अर्धमृत टमसुकहे सखाप पारी
हम्रे आँधी बनी
डुस्मनके घर उराके लैजाइ
हम्रे पानी बनि
फुहरहे पुहाके लैजाइ
अन्त्यमे हम्रे मनै बनि
मनैनके सुग्घुर बस्टी बैठाइ
जहाँ सारा पठ्रा माटी हाँसे
चिरैचुरुंगन प्रकृति हाँसे
मने उ फर्जी टमसुक कब्बो ना हाँसे

रामप्रकाश चौधरी ‘अन्धकार’
महडेवा डेउखर दाङ

टमसुक

रामप्रकाश चौधरी ‘अन्धकार’