बच्चाक रुवाइ अइसिन रुवाइ कि मन छुना मेरिक । उ नाटे सुफ्लैलेक सुफ्लट नाटे दूध पिअठ । सन्ध्या उ मासुम बच्चाके अनुहार हेर्ठिन ओ अपन छाटिम चप्टाके चुस्कि मर्टि सुफ्लैना कोसिस कर्ठिन । मने बच्चा नैसुफ्लठ । घामक मारे बच्चा छटपटाइठ । सन्ध्या फेन पस्नाले भिजल रठिन । जाउँ टे कहाँ जाउँ खाउँ टे का खाउँ रठिन । अपन जिन्गिक सफरमे रठिन उ । बिना साहाराके मन टुटलहंस डेखैठिन हँुकार । जात्तिके हँुकार मन टुटल रठिन ।  घरेमसे निकर्वा पाइल रठिन । हुँकार ना घर डुवार ना बैठ्ना ठाउँ । काहे टे असिन हँुकार जिन्गिम ? हुँकार डाइ बाबाफेन शिक्षिट रहिन । अपन छाइक माजा लौन्डासे भोज कराडेना सपना रठिन । लौन्डा मजा टे सब मजा कना बिचार रठिन । सन्ध्याफे डाइ बाबक बिचारहें पालन करिन । डाइ बाबा ज्या करिन ओम्मेहे अपन मनहें सन्टुस्ट कराइन । सन्ध्या अपन मनसे ज्याडा डाइ बाबक मनक बाटमे चलिन । उ डाइ बाबक मन पराइल लौन्डासे भोज कर्लिन । ज्या जसिन रलेसे फेन डाइ बाबाके रोजल सब मजा मानके । कठैं मजा सोंच्बोटे मजा हुइठ । हुइनाफे हो माजा सोंच्लेसे मजै हुइट । मन मजाटे सब मजा कठैं । सन्ध्याफेन मनके सफा रहिन । जस्टै मन ओस्टै बोली बचनफेन रहिन । सब जहनसे मजैसे बोल्ना । साइड इहे कारन सबजे मजा मानिन हुँकिनं । मने कत्राजे संखा करिन हुँकार उप्पर । मनैनके मन खराब जस्टै मन ओस्टे देखना करिन हुँकिनं ।
मने सन्ध्या गलट नैरहिन । सब जहनसे मजासे बोल्ना करिन मजा बिचारसे हेर्ना करिन । मने मनैनके मन फोहोर रलेक कारण्न हुकिन फोहोर डेखिन । ओ फोहोर बनैना कोसिस करे लग्ठिन । फोहर मनैनके फोहोर शब्द निक्रे लग्ठिन  । हुँकार खुशि शान्ति जिन्गिहें फोहोर बनाइ लग्लैं । हुँकार परिवारमे आगि लगाइ लग्लैं । फुहर मनक मनै  डोसरके मनहें फेन फुहर बनाइ लग्लैं । जे जस्टे सुने ओस्टे डेखेलागे । सन्ध्या शुद्ध रलेसेफेन फुहर मनक मनै हुँकार सबचिज गलट डेखेलग्लैं । सन्ध्या जौन समाजमे शान्तिके फुलरिया सजैना सोंच्ले रहिन उहे समाज मे गलट डेखाइ लगठिन ।   यहाँ सम कि ओइनके सुख शान्ती परिवारमे फेन जहर डर्ना काम करटहिंट । बाहरके बाटसे बाहरके बाट से हुँकार श्रिमानके मनफेन फेरगिल रठिन । मने के जानटा डोसरके मन । उ फने औरेक मन विचारे नैसेक्ठिन । मजै मनले हेर्ठिन ओ सोचटिन सबजहन । शुद्ध मन उच्च विचारसे जिन्गि सफल रहट कठैं । सन्ध्या फेन हर चिजमे सफल रहिन । गल्टि नैहोटे डर काहे कना विचार लेके शान्ट रठिन । मने हुँकार बिरोधि उध्याइल रहिन । कठैं नैमजा मनैनके बिरोधि रठैं । मने मजा करुइयनके गोरा टनुइया फेन ढेउर रठैं । मजै मनैनके दुश्मन रठिन कलेसे नैमजा मनैनके कत्रा रहठुहिन ।
अस्टके  दुश्मन सन्ध्याके घर उजार डरलिन । मनैनके बाटसे गोसिया फेन रिसाइ लग्लिन । हुँकार सब काम खराब डेखेलग्ठिन । चालचलन फेन खराबे डेखेलग्ठिन । गोसिया अपन बच्चाहें फेन पराइ सम्झे लग्ठैं । एक रोज हुँकिन घरेमसे निकारि डैलिन । उ नैचाहके फेन उहाँसे निकर्वा पैलिन ।  जोन घर जिन्गिक अन्टिम सम रना मन रहिन । मने रहे नैपैलिन बिचारि सबके नजरमे डोसि होके अपन डुखियारि जिन्गिक यात्रा सुरु कर्ले रहिन । ना गाँसके पटा ना बासके । डुनिया फेन अनौठो बा कठैं । मनैन बिगर्ना मनै हुँइट । बनैना फेन मनै मने । निर्डोस सन्ध्याके मन के जनटह ।े के बुझटहे हुँकार मुटुक पिर । सबजे डोसि डेखटहिन । सन्ध्या अपन टुटल मनक पिर सहके । आँस बहाके मन हलुक करैना कोसिस कर्ठिन ।  ओराइल ।

संगम चौधरी