कथा
छाइ डाइ
सुकनीक ३ ठो छावा व पाँचठो छाई बाटीन् । पँच्यो छाइक भ्वाज ब्याह होसेक्लिन् । टिन्यों छावनक फें भ्वाज कर्सेक्ल बाट । टिन्यों छावनक लर्कापर्का होसेक्ल बाटिन् । कहि कि सुकनी व लबरु बुबा बुडी व नाना नानी होसेक्ल । टिन्यों छावन घर फुट्क आपन आपन डगर लाग सेक्लिन् । हुँक्र छोट्का छावक सँग बाट । छोट्का छावा खै कोन संस्थम काम कर्ठिन्, कब्बुकाल्ह केल घर अइठिन् । सायद बैंक कि लघुवित्तम हुइटिन्, हुँक्र असहँक बट्वैठ ।

यि बुह्रया बुह्रवा डुचारठो मुर्गि पल्ल रठ । उह बेंच्क न्वान साबुन किन्ना बन्ठिन् । टिना खाइक लाग छोटवट् बारी बाटिन् । ओम्नहँसे गुजारा चलैठ । कबुजबु ढ्यार टिना टावन फर्ठिन् ट आपन छावन बँट्ठ । निसेक्ना काम करक लाग छावन बलैठ ट आपन घरक मुर्गि मार्क खवैठ । छावन आपन डाइक घरसे भाट खाक जाइबेर एक डु चाज फें माँग्क लैजैठ । बर्खा आइ लग्ठिन् ट उह छावा पटोइह्या छट्री बिन्ना, खटौलि भंगना, टिउगर्या बनैना काम डेठिन् । कबु डोक्नि चाँसक लाग अर्हैठिन् । छावनक काम करपैलकम लबरु व सुकनी फें मन लगाक कर्ठ ।

छाइनक घरसे भर काम नि अइठिन् । बरा गजबक बाट ट का हो कलसे छाइनक घरसे बलावा अइठिन् ।

“बाबा आझ हमार यहाँ पौन्ही खाइ अइहो । डाइ आझ सिकार लन्ल बाटी, बेरी खाइ अइहो ।”

बुह्राइल मनै सक्कु छाइनक घर जाइ निसेक्ठ । जहाँ जाइ निसेक्ठ वहाँसे मिठमाठ रहल् दिन टिनाटावन पठा डेठिन् । घरम फरल टिना व फलफुल फें पठाडेठिन् ।

एकदिन मन्ह्ली छाइ फोन कर्ठिन्, “बाबा छोट्का भैयक सँग परौं एकठो झुल्वा पठा डेल रहुँ । पैल्या कि नाइ ? डाइक लाग बुलोज फें पठा डेल रहुँ ।”

“काजिन ट छाइ । हमन पट्ट नि हो । छावा बिस्रा डारल् हुइ सायद ।”
सोम डेमनडौरा
राजापुर बर्दिया नेपाल