हिट्वा बाबा

सोम डेमनडौरा
१९ चैत्र २०७९, आईतवार
हिट्वा बाबा

कथा
हिट्वा बाबा

छिहट्टर बर्सक बुह्र्वा लस्रिम झुल गैल् रह । लबरुक यि टेस्रा फ्यारा हुइटिस् मुव गैलक् । पन्ज्रक घरम ढोल डमैया बाजटह । भख्खर एक घचिक हुइल् रहिन् डुल्हि पठैलक । उहमार सुनसानहस् फें हुइटह । उह ब्याला अचानक गेलगेल्ह्यँट् घ्याँचा बोल्लक आवाज सुन्ठि चिलराहान बर्कि । हड्बडैटि डौर्ठि बनघुस्रान घर । झन्न अउरजे फें सुन्ल रल्ह ट बचाडर्ल ।

बनघुस्रान घरम बरा लम्मा समयसे झग्रा हुइटि आइल् बाटिन् । टर्ना भ्वाज करल् एक बरस क बाड असिन समस्या बझ्टि बाटिन् । हुँकन्हँक टिनठो छावा छावा बाटिन् । लबरु टिन नट्यनक बुबा हो । उह जबानमसे लबरु पावर वाला ठुल्का चश्मा लगाइठ् । चश्मा कानम निअँट्कना हुइलक ओर्से डोर्या कस्ल रहठ् । वाकर जन्नी बिट्लक फें दश बरससे ढ्यार होचुक्लिस् ।

लबरु भख्खर चार बरसक रह टबसे आपन बाबक सँग आपन किसन्वँक गैया चह्राइ जाए । कुछ भारि हुइल् ट आपन किस्नान् घर भेंरउह्वा लगा डेलिस् बाबा । हुँक्र डुनु जे गैया भेंरी संग चह्राइ लग्ल । ऊ आपन डाइ बाबक मैयाँ ढ्यार बरस् पाइ निस्याकल् । उ भख्खर ट १४ बरस्क हुइल् रह वाकर डाइ बाबा पालिकपाल्या संसार छोर्डेलिस् । गैया भेंरिनक संगसाथले सयान हुइल् लबरु । लबरुक भ्वाज उह किसन्वाँ कर्डेलिस् । लववँर्या फें टुवर रह । लान्क परछ् डेलिस् । बहुट बरस् रहिक हिँकन्हँक एकठो छावा हुइलन् । मलिक्वक गारी भुवा, रोग भुँख, पीरा सारा भुलागैल छावा पैलकम ।

लबरु एकचो एक बगाल गैया लेल आइटह । गैया कर्यैना जुन होगैल् रह । डख्खिन ओंर्से भुर्वा महलिक मलिक्वा आइटक ट्याक्टर लेल । कैयौचो टिंटिट् पारल् । लबरु हालहाल गैया भगैना कोसिस करल् । तर गैया पान्जर निलागँठ् । भुर्वा मलिक्वा झ्वाँक उठ्गैलिस् । लबरुक कल्लर पक्रठ् । ट्याक्टरम बैठाक एक हाँठले घुस्सा लगैटि लैजाइठ् । बिचारा लबरु मुन्टा मनढम अँट्काक हाँठ जोर्ल पलि रहठ् । पावरडार चश्मा डगर मुलुर मुलुर हेर्टि रहठ् । मलिक्वा आपन कोठर्वम लैजाक चप्कले मन्का पिटठ् । बिचारा बल्जब्री घर पुगठ् । एक महिनासम् मजासे वाकर आंग निटंग्रल रहिस् ।

लबरुक छावा बागलुङ्गसे कमाक भख्खर आइल् रठिस् । कमाक अइलक्क राट लबरु गहिँक्क पिटावा पाइल् रह आपन छावासे । हुइना ट यिहिँसे पैल्ह फें डु चो पिटावा पास्याकल् । टर यि फ्यारा बहुट निमजासे लछार पटार कराक पिटावा पाइल् रह । नट्या आक बचैलिस् । वाकर पर्गा लगुइया एकठो उह नट्या बाटिस् जे आपन बुबक जिना आस बह्राइस् । लौंरा आपन बाबहँ कह फें अट्रा बुह्राइल बुबा काकर मठ्र्या कैक ।

ऊ दिन बहुट निमजासे गर्याक आपन बाबा पिटल रह घुमल्या ।
“कुक्कुर हुइट्या टैं । बाबा रट्या ट असिक कर्ट्या ? म्वाँर जन्नीहँ कहाँ छिन्ड्राइट् डेख्ल्या ? आपन पटोइह्य टैं असिन सोंच्ठ्या ? आभिन् ट टैं अपन्हे गैल् रह्या हुँ म्वाँर जन्नीहँ डाब । लाज सरम निहो ट्वार, आपनअ पटोइह्यासे असिक कर खोज्ठ्या ?”

लबरु बुह्वक बोलि फें निअइठिस् आपनअ छावा असिक आरोप लगाक पिट्लकम । बल्जब्री मुह खोल्क कह ख्वाजठ् ।

“मै कुछु निकर्ल हुँ छावा ।”
“आभिन कुछु निकर्ल हुँ कर्ट्या?”
घुमल्या एक लाट गमसे डिहठ् ।

जन्नी हालहाल घुमल्य पक्र अइठिस् ।
“ना मारो अट्रा बुह्राइल् बाबाहँ । असिक ट निकर्ना हो ।”
“डेख्ल्या ! टैं असिक कर्लसे फें ट्वार पटोइह्या टुहि कट्रा मैयाँ करठ् । आबसे सुढर जाइस् । जट्रा जिना बा, जसिक जिना बा जी ल्या । उ घरक भ्वाज वराइ ड्या । ट्वार अन्टिम दिन रही । ट्वार मुरी काट्क ट्वार ग्वारम ढर्डिहम् । ज्या ज्या घिंच्ना इच्छा बा घिंच डार ।”

लबरु बिचारा भगवान बाट कि नि हुइट कनाहस् लग्लिस् । कौन जुनीक पाप काट परटा कनाहस् लग्लिस् । छुटिहँसे भेंरी गैया चर्हैलक, छुटिहँम डाइबाबा बिट्लक । आब आक आपनअ छावसे पिटावा पैना, पटोइह्यासे हेलाहा करावा पैना, यि का करम् हो भगन्वा कैक स्वाँच ?

हुइना फें हो, वाकर पटोइह्या कब्बु फें मजासे खैनापिना निडेलिस् । छावा पटोइह्या सिकार लन्लसे हड्डिहा, ग्वारा मुन्टा वाकर लाग छोर्डिहिस् । कबुकाल ट उहिँका भाट फें निपुगिस् । कैयो राट ट भुँख्ल घरिक सुइ कटाइल् । लबरु स्वाँचल् आपनअ छावासे कटावा पाइल्से ट मै गर्झुल् मुजैल् । म्वाँर छावा का जे पाप काम करी । बस् यिह कारणसे लबरु लस्रिम झुल गैल् रह ।

ड्वासर डिन केस बरघर्यन ठँे पुगल् । बर्का बरघर्या बुह्र्वा सुनसान ठाउँम लैजाक अकल्हे बैठाक गँरझुल् मुव गैलक कारण पुछ्ल ।

घुमल्या एक घरिक भलभल्ह्यँट आँस गिराइल् । फेर कटकटाइल् गम्छले आँस प्वाँछल् ।
“का कर्बो भैन । म्वाँर करम अस्ट फुटल् रह काहुँ । आपनअ छावा पटोइह्यनसे पससे ज्याडा घिनावा पैनु । पिटावा पैनु ।”

बरा लम्मा साँस लेटि लबरु बट्वाइ लागल्,
“हेरो भैन, म्वाँर पटोइह्यक ठें अउर मनै अइठ । म्वाँर छावा बाहेर कमाइ जैटि कि हिँक्र अइठ । मै आपन आँखिक सामने डुचो भेटा गैल् बाटुँ । पटोइह्या महि ढम्क्याइल् फें आपन छावक ठें ना बटाइस् कैक । कहुँ बाट खुलि ट जिन्डा निरब्या कैक कहल् । आपनअ पटोइह्या म्वाँर घरम असिक करबेर महि मजा लागि भैन ? टबहँसे म्वाँर पटोइह्या महिका ड्याख निस्याकठ् । म्वाँर छावक ठेँ उल्टा उल्टा बटा डिहठ् ।”

“मतलब ?”
“छावक ठेँ कहठ् कि ससुर्वा डब्वाट अइठ हुँ । मै अट्रा बुह्राइल मनै, मुना दिन आस्याकल् मनै, आपनअ पटोइह्या असिक कसिक कर स्याकम भैन ? म्वाँर छावा महि बिन पुछ्ल आपन जन्नीक बाटले महि मार लागठ् । महि काट डेम कल रह । उहमार, कटावा पाइल् से ट अपन्हे मुजैम कना लागल् ।”

सोम डेमनडौरा
जोतपुर, बर्दिया

हिट्वा बाबा

सोम डेमनडौरा