बाबक चिठ्ठी

शेखर दहित
२९ चैत्र २०७९, बुधबार
बाबक चिठ्ठी

कथा
बाबक चिठ्ठी

और दिनसे आझ बिहन्याँ गाँउम फरक छन्डिक रौनक छाँइल रह । डुकानिक, चौराहाम सक्कु ओर मनैनक भिर डेख पर । किउ कह म्वाँर छावक एक्कचुटि नम्मरसे फस्ट डिभिजन नैपुग्लिस । किउ कह म्वाँर छाइ ट सि ग्रेडम पास हुइल । किउ भर आपन आपन लर्कन गर्याइट सुनमिल ।
“सारनक का कर्ठ, कर्ठ ? यी मनै लर्कनक लाग मर मर काम कर्बो, दिनरात लर्का भन्याको चुट्टर डेखाडेठ ।”

म्वाँर बाबइ फें चिन्टा नैलग्ना बात नैरहिस । खेटवासे अइटि कि,“ ट्वार पटा नैहो ? सारा गाँउक लर्का पास होगैल । अभिन घाम लगा लगा सुट ।”
झरफराक उठ्नु, बाबक बातसे अन्सार डर्नु । ज्यामितिक भिट्टर ढारल एस.एल.सिक प्रवेश पत्र खोज्नु । मन भटभट कर लागल, बेसबर रहुँ रिजल्ट ह्यारक लाग । ध्यार बात मनम खेल लागल । पास हुँइठुँ कि नाइ ? कौन डिभिजनम पास हुइल हुँइम ?

बाबक नोकिया साडा मुबाइलसे १६०० डायल कर्नु । डेहल निर्देशन अन्सार सिम्बोल नम्मर ओ अल्फाबेट टाईप कर्नु ।
“बधाई छ । यहाँले बि प्लस श्रेणीमा उत्तीर्ण हुनुभएको छ ।”
खुसिक सिमा नैरह । डाइ गोबरक छोटा उठाइटहि घारिम । हाली हाली डाइक ग्वाँरा छुनु । डाइ कल्हि, “आझ यी लौंरक का हुइल बाटिस, सक्कारसे स्यावा लागटा ?”
आपन पास हुइल बात बटैनु । डाइक खुसिसे गोबर कहर्टि कहर्टि बाबइ यी खबर सुनैली । मै डाइ बाबन बि प्लस श्रैणीक बात कर्नु ।
डाइ बाबक आश, भरोसा ओ विश्वास एक्कठो मै ट रहुँ । डाडु भ्वाज कर्टि कि बाबासे घर फुटगैल रह, भउजीक बात ओनाख ।

उ दिन बाबक खुशीसे भुँइएम ग्वाँरा नैरहिन । म्वाँर छावा फें गुड फस्ट डिभिजनम पास हुइल बा कैख सुनैना ढिल हुइटहिन । घरम नैबैठ्क फरड्वाल गाँउ ओर निकर डेल ।
हमार गाँउम ढ्याँर बरस पहिल जनकपुरसे वि.एस.सि. मस्टर्वा आइल रह । गाँउ भरिक मनै जनकपुहर््या मस्टर्वा कहँठ । गाउँक मनै ओकरलाग खैना डाल चाउर, टिना टावन सब जुटाडेहठ । बड्लम उ गाउँक लर्कापर्कन संझ्या बिहन्या पर्हा डेह ।

गरिटके लङ्गरी हिसाब, पाईठागोरसके सिद्धान्त, ज्यामितिय ट्रिगोनोमेट्रिक, गणितिय साध्य, ऐच्छिक गरिटक क्षितिजिय, लम्बीय ढर्कक बारेम ढ्यार मजासे सम्झाइल रह ।
साइड म्वाँर पास हुइल रिजल्टक बारेम जनकपुहर््या मस्टर्वइ सुनाइ गइल रहंै कोइ आपन शिष्य मजा नम्मरसे पास हुइल बात सुनि ट कौन गुरु खुशी नैहुइ ? मास्टरजि फें ढ्यार खुसी हुइल रहंै ।
बिज्ञान बिषय खोजी ढ्यार हुइठ कैख, मास्टरजि महिन बिज्ञान विषय पर्हैना कैख बाबह सल्लाह डेहल रहंै । हुँकहार ठें जैना बाबक उद्देश्यफें पुरा हुइल रहिन ।
ढ्यार दिनक बात उ दिन हमार घर सिकार पाक टह । डाइक बिठा बजाइल छरिवाला लल्का मुर्गा जे महिन सद्द बिहन्या बिहन्या जगाए, बाबा पनाइटहैँ ।
डेख्क महिन दुख लागल फें सोच्नु मुर्गीचिङ्गना मास खाइक लाग ट पल्बो कैख सन्तोख मानगइनु ।

खरबन्ड्यक हमार छोटमोट घर रह । भिट्टर छोट छोट चिबुड्डी चिबुड्डा कुठलिसे कोन्टि बेर्हल रह । डाइबाबनक कोन्टिक ओल्टा म्वाँर कोन्टि रह । उ रात म्वाँर डाइबाबा रातभर साइड नैसुट्ल । मै जबजब जागुँ गुनमुन गुनमुन सुनु । म्वाँर बारेम ढ्यार योजना बनाइँठ । निडाइल भेख ढैक मै फें ओनावा करुँ ।
गाउँक माहोलसे बचाइक लाग महिन डुर सहर पर्ह पठैना सल्लाह हुइल रल्हिन । डाइबाबनक सप्नक सहर नेपालगन मै पर्ह जैना हुइनु । भित्रभित्र मै फें खुशी हुइल रहुँ । फें एकओर आपन डाइह छोर्क डुर जैनास महिन एक्को नैलाग । म्वाँर ठें कौनो उपाय फें ट नैरह । बिज्ञान विषय ओह नेपालगन केल पर्हाइ ह्वाए ।

एक दुई पाख पाछ बाबा घरम रहल एकचुटि ठुँन्यार गुड्री गड्डा, डरि बहान्ख गुन्टा बनैल । बाबा महिन नेपालगनसम पठाइ गैल । साहा बर्खा ओराक हमार गाँउक सारा मनैन रिक्सा चलाइ नेपालगन जाँइठ । पहिल दिन ओह गाउँक रिक्सा चलुइयनक ड्यारम बाबा लैगैल रहैं ।
दिनभर सुनसान लागल, जिँउजिँउ सँझ्या ह्वाए ओस्टक रिक्सा चलुइयन एकजे डुजे कर्टिकर्टि रिक्सा गरागर ठँट्याडर्ल । किउ दुईटिन मनै एक्क भन्सम खाँइठ ट किउ अक्केली छोटछोट कलटरिक भाँरम छुनमुन छुनमुन भाटटिना पकाइँठ ।

दिनभरिक सिह्रल किउ कह, “जा रै बडलपुहर््या एक बोटल भराइ ।”
किउ सोफी लेह जैना सल्ला करठ । एक्कघचिम ट सारा रिक्सा चलुइयन सोँफी, लिची, बजारिक घरैया पिपि लिड्रल बिल्गँट । दिनभरिक पस्ना, न्वान उछरल झुल्वा पैन्टर घल्ल आमिल, मड्डाइन गन्ढैटी किउ ट ओस्ट सुट जाँइट । मट्टोर्यन एक्क घचिम ¥याहो ¥याहो झगरा खेलठ । ओइनक अच्चभक डुनिया रहिन । दिनभर गड्हा कमाइअस कमैना सँझ्याक सारा रुप्या पैसा ओह डारु सिकारिम ठिक्क हुइन ।
ड्वासर बिहन्या बुढरम्वा काकु आपन रिक्सम बैठाक सारा बजार ड्यारा खोजाइल रहंै । गाँउम झोप्री झोप्रा डेख्लक नेपालगनक पाँच छ टल्हाके घर डेख्क मै परेशान रहुँ । मनै छिर नैबन्ना नेपालगनिक सकिर्की लाइन ट मनैन बुजबुजाइठ डेख्क मै छक्क रहुँ ।
भृकुटीनगर, कोरियनपुर, बेलासपुर, गडेलपुर्वा, बाँके बगिया, फत्तेबाल आखिक अस्पतालन, धम्बोझी, रामलिला मैदान, शितलनगर, चप्पा चप्पा छानमार डार सेक्ली मुले ड्यारा क्वाठा नैभेटैली ।
बाबक आस ढिरेढिरे टुट्टि जाइटहिँन । कौनो उपाय नैसुझल टब बुढरम्वा काकु आपन सहुवासे अर्जी करल । बरामुश्किलसे भुकुटिनगरिम छोटमोट क्वाठा मिलल खड्ढुक टरिकवाला ।
“ठिक बा छावा । घरक कोन्टिसे ट मजै बा ।” बाबाफें मिच्छा गैल रहंै, ओहमार महि सुफ्लाइक लाग कहल हुइहीँ ।

एक हजार क्वाँठक ओ बिज्लीक डाम छुट्टसे बुझैना बातचिट हुइल ।
क्वाँठम चहना समान, स्टोभ, मट्टिकट्याल, बर्हनी सब खरिद डेल बाबा ।
ड्वासर दिन महिन दस हजार रुप्या डेख खोब सम्झैल, “छावा पैंसा ढ्यार खर्चा नाकरिस, रुप्या पैंसा बेल्सबेर आघ दुईटिन चो सोँचिस । सहर बजारिक ठाउँ चिजबरन सब महङ्गा रहठ । डाम घटाघटा लिहिस् ।” बाबा कहंै एक पौली सर्बो ट यहाँ पैंसा लागठ बिचार करिस कैख ।

म्वाँर उप्पर ढ्यार चिन्टा करँठ, साइड पहिलचो अक्केली लर्का छोरबेर सब्के डाइबाबन अस्ट लग्हिन । उ कहठ, “भाटटिना टाइमम पकाक खाइस, मजा मनैनसे केल सरसङ्गट करिस ।” साढँुनक सङ्गटसे साढुँ, च्वारनक सङ्गटसे च्वार बन्ठ । यी सब मनैनसे होस्यार रहिस ।
स्टोभम मट्टिकट्याल भर्ख डम भर्टि भाटटिना पकैना पहिलचो ड्यारम सिख्नु । कबु झँरस्याइन, ट कबु डलकच्चा, कबु ध्यार पानी डार्क गिलगिल कराडारुँ । टिनक ट बात नैहो , हरड्याइन, टिट न्वनार ढ्यारचो खाइल रहुँ । यी सब सिख्ना महिन पाख भर लागल हुँइ ।

क्याम्पसक पहिल दिन बिज्ञान संकाय खोज्टी छिरल रहुँ । चारुवर बगबग बगबग लवन्डा लवन्डीन माला जोर्ल जोर्ल नेङ्गट डेखुँ । ढ्यार क्वाँठा छुच्छ डेखुँ । कौनो कोनो क्वाँठम डान्चे लर्कन पर्हट डेखुँ । टिन घन्टि बिट्गइल टब बल्ल आपन कक्षा भेटाइल रहुँ ।
सफाचट्ट लौंरा लवरियन आपन आपन गु्रपम यहाेंर उहोंर करठ । किउ मुबाइलसे आपन गु्ररुपीक फोटुँ खिचठ ट किउ एक्कठे कपार जोर्क सेल्फी खिचठ ओहै डेखल रहुँ ।
म्वाँर कौनो गुरुप नैरह । दिनभर ओइनक रम्टा हेराकरुँ ।

हाँठ हाँठ छन्डिक छन्डिक मुबाइल, केक्रो आढा सेउ कचरल बनाइल मुबाइल ट केक्रो स्यामसङ्ग लिखल रहिन । आईपोड, म्याकबुब, नोटबुक, केक्रो प्लस वन मुबाइल सब मै ओहंै डेखल रहुँ ।
बाबा घर जाइबेर कुछ समस्या परि ट फोन करिस कैख आपन साडा मुबाइल छोर्क गइल रहैं । उ मुबाइल लाजक मार क्याप्सम कब्बु नैबोकुँ ।
महिन उ क्याम्पस बिरान लाग, सद्द अक्केली महसुस ह्वाए । टिन महिनासम क्याम्पसम कौनो संघरिया बनाइ नैसेकल रहुँ । गाउँम पहर्लक पुरान स्कूल सम्झु । आपन गोचन जे महिनसे हिसाब सिखामागठ । गाउँक स्कूलिक मस्टर्वा मस्टरनियन मजा मानैं ।

क्वाटरर्लि टेस्टके रिजल्ट नोटिस् बोर्डम चप्काइल रह । सबजे कुजबुज कुजबुज करठ । मै फें ह्यार गैनु । म्वाँर नाउँ सब्से उप्पर रह । कक्षा भर हल्ला चलल, कविरलाल के हो ? के हो कैख । ओह ब्यालमसे लर्का महिन चिहिन्ल । महिन हेर्ना लजर बडल गैलिन । महिन कर्ना ओइन्क व्यवहार फरक पाइलग्नु ।
ओह व्यालासे म्वाँर हिम्मट बर्हल रह । कक्षा सर, म्याडम हुँकनसे सवाल जवाफ कर सेक्ना हुइल रहुँ ।
म्वाँर नोटबुक, प्राक्टिकलके कापी संघरियन सारक लाग लैजाइठ । संघरियनसङ्ग घुलमिल हुइनु । ब्याला ब्यालम हाँसी मजाक चललागल रह हमार बिचम । सब जे म्वाँर मुबाइल नम्मर माँगट, “म्वारठें मुबाइल नैहो ।” कैख बात काटडिउँ ।

“अरे ! यी कौन ग्रहक मनै हो यार….यी जुगम फें मुबाइल नैबोकट ।” संङ्गरियन अचम्म मानैं ।
हडबड हडबड भाट खाक क्याम्पस गैल रहुँ । जीव बिज्ञानक एन्नेलिडा अटोप्सीक (केच्चक चिरफार कैख न्यूरो हेर्ना) बिषयम सेसन रह । सबजे जुलोजीक प्रयोगशालाम आपन आपन माईक्रोस्कोपसे केच्चक न्यूरोक सलाईड बनाख हेर्नम लागल रहि । कक्षा सुनसान रह ।
नोकिया मुबाइलक डिफल्ट टोन बजल, मै कौवा गैनु । माईक्रोस्कोप छोर्क संघरियन हेरठुँ ट सब महिन हेर्ठ । मै अन्सार डर्नु मुबाइल ट म्वाँर गोझियम बोज्टह । सारा लर्का होहलाइल । सर प्रयोगशालाम फोन स्विचअफ ढर्ना निर्देशन फें ओह ब्याला डेहल रहंै ।

ओह दिन मै चोर पक्रा पर्नु । सबजे नोकिया ग्यारा सौक नम्मर कत्रा हो कैख खिज्ह्याँइठ ।
जब क्याम्पसम घुलमिल हुइनु दिन, महिना, पाख छोट लाग लागल । शनिच्चर अँट्वार अइलक गैलक पट्टे नैचल । कबकब डस्या डेवारि लग्घ आगैल रह । सङ्गघरियन शुभकामना आदानप्रदान कर्ना प्रोग्राम ढर्ल । किउ गित, किउ गजल, किउ नाच डेखैल । एक आपसम शुभकामना डेटि हम्र आपन आपन घर गैल रही ।
पहिलचो घरसे डुर बैठ्क आइबेरक उमंङ्ग ड्वासर रह । आपन गाउँक संघरियन जुटाक बजारिक बात बटाउँ । सबजे टोर ट बा रै दिन कहँठ ।

डाइ पुछल रहि,“ छावा बजार कैसिन बा ? खाना पकैठ्या कि नाइ, अक्केली रना मनलग्लसे पकैनाहस, मन नैलग्लसे भुँख्ल सुट्जाइठुइ ।” म्वाँर बारेम खोब चिन्टा करि डाइ ।
डाइह मै लिरौसिसे सम्झाडारुँ । क्याम्पसम फस्ट हुइल बाटसे डाइक खुसिक आँस चुहल रहिन । डाइह बाबक साडा मुबाइलक बात बटैनु । लर्का नस्से महि खिज्ह्यठ आब नैलैजिम कहुँ ।
साइड म्वाँर बात डाइ बाबाह सिफारिस कर्ली । बाबा म्वाँर फर्माइस फें पुरा करडेल । गडौरि भर भारी स्क्रिन टचवाला स्यामसङ्ग मुबाइल किनडेहल रहैं । उ दिन मै ढ्यार खुसी रहुँ । गाउँक ढख्खिन सिडी डुकानिमसे सल्मान खानक सुल्तान फिलिम भराक खोब हेर्नु ।

छोटम डाडुक लाग बक्ला छाप गड्डी चट्टि लेडेहल रहंै । म्वाँर लाग फें लैडेउ कैख खोब डाइसे चुँइचुँइ कर्नु ।
“आभिन यी चट्टि घाल नैजानि, एक्क दिनम ट बाढी टुर डारि ।” कैख बात सिज्र्वा डेहल रहैं बाबा ।
बाबक आस, भरोसा म्वाँर डाडु रह, लौव लौव अंग्रेजी, गनिट, विज्ञानक कापी, ज्यामिति बक्सा सब लान्डेहठ । साइड डाडु बाबा हुँकहन छोर्क गइलक ओर्से आब एक्कठो भरोसा मै रहुँ ।
सङ्गघरियनसे राहरङ्गिट करट करट डेवारीफें गैगइल । क्याम्पसक सङ्गघरियन आपन लौब मुबाइल फें डेखैना रह, टाकी महिन नोकिया ग्यारा सौ नाकहठ ।

सब सङ्गघरियन फेसबुक, ईन्स्टाग्राम, लिङ्कडिन का का हो काका ? सब संजालम छिरल रहंै । मै फें फेसबुक एकाउन्ट बनैनु । म्वाँर क्याम्पसक संघरियनक रिक्वेस्ट एसेप्ट करट करट कुछ दिनम ट हजार बारा सौ संघरियन बनगैल । कौनो सुग्घर लवन्डिनक फोटु डेखु ट मै फें फ्रेन्ड रिक्वेइस्ट पठाडिउँ ।
सङ्गघरियन हेग्लक, पड्लक सारा फोटु खिच खिच आपन प्रोपाइल अपडेट करंै, एक मेरिक होरबाजी चलल रह । किउ ट कक्षम फें फेसबुकम च्याट कैख बैठैँ ।
फेसबुकम लग ईन हुइटि कि छिच्छाल्याडर सङ्गघरियन अनलाइनम भेटाउँ । किउ हाइ !, किउ हेल्लोक लिख लिख पठाइँट । सब जहन रेस्पोन्स करट करट रातिक बारा एक बज जाए । मै पट्टे नैपाउँ । फेसबुक्क नसम मै ढिरेढिरे फँस्टि जाइटहुँ । पढाइसे फें ढ्यार यकर अपडेटम डेहलागल रहुँ ।

फेसबुक च्याट, भल्गर, पोर्न वेभसाईट हेर्ना, फेसबुकसे चिनजान हुइल लवन्डिनसे रातभर भर बात कर्ना म्वाँर आडट जस्ट बनगैल रह ।
लौव रिलिज मुभिक टिकट लेना, सिकरेट, डारुँ, सङ्गघरियनसे पाटी कर्ना, गर्ल फ्रेन्डसे डेटम जैना । अस्ट अस्ट कामम घरसे पठाइल पैसाक हावा करुँ ।
चार पाँच हजार रुप्या महिना नैपुग लागल । डाइ पुछि, “छावा ! कत्रा ढ्यार पैंसा खर्चा कठर््या ? टनिक साँचसाँच बेल्सिस ।”
डाइ मैगर बोली फें महिन गर । डाइबोली कचर्टि, “रुप्या खर्चा हुइ डरैलसे ट गाउँम पर्हैना हो, अत्रा डुर पठालिहि उप्परसे खर्चा करक डरैही । यहाँ म्वाँर चिनहल के बा ?”

टिउसन फि, घरभारा, परीक्षा फारम, किताब लेना, प्राक्टिकल खर्चा डेखा डेखा डाइबाबन बहका डारुँ । म्वाँर बात सहज पट्याजाँइ । रिनधन कहार कहार रुप्या पठाडेहंै ।
बाहाना बनाबना मागल पंैसा अन्ट खर्च करडारुँ । क्वाँठा भारा नैडेलक टिन महिना पुगगैल रह । परीक्षा फारम फें खुलगैल रह । घरबेटी क्वाँठा केराया माग लागल । ओहर परीक्षा फारम छुट्टा । भख्खर बाबाक पठाइल पाँच हजार होटलक सहुन्याह टिरसेकल रहुँ । घरसे फें डोस्र कैसिक मङ्गना हो । घरकेराया माङ्गटा, म्वाँर परीक्षा फारम छुट्टा कैसिक डाइह कना हो ? सारा बाहाना खटम होगिल रह ।
भख्खर महिन रुप्यक अभाव महसुस हुइल । मै सङ्गघरियनक क्वाँठा क्वाँठा गैनु । परीक्षा फारम भर्ना सापट पंैसा मङ्गनु । किउ नैडेहल । म्वाँर पिँठपाछ कहैं, डारु पिअक लाग ट मागट रहल हुइ ।
घर पंैसक जरुरी पर टब्बकेल फोन करुँ । म्वाँर फोन जैटिकी डाइ कहठ, “फेर पैसा ओराडल्र्या ? यी लौंरा कत्रा खर्चा करठ ।” आब कहाँ खोज्क पठाडेना हो कहि, हुँकार पैंसा खोज्ना बात मै कब्बु नैमजासे ओनैनु । पंैसक केल चिल्वास रह ।

फारम भर्ना अन्तिम दिन आगैल रह, कहुँ उपाय नैसुझल । घर फोन कर्नु । बाबा जानसेकल रहैँ । मै एकसुर बट्वइनु । बाबा चिमजाम सुन्ल । उ महिन कुछ नैकैख फोन ढैडेल ।
जिन्गीसे पर्गा बरहाइट बरहाइट मै टुट्गैल रहँु । उ सहर, उ सङ्गघरिया सब विरान लाग लागल रहंै । अन्तिम बिकल्प रिक्सा चलुइया बुढरम्वाँ काकुक ठें गैनु । उ फें गाउँसे डवाइकराइ काकीह लन्ल रहैँ । पैंसा मङ्गना हिम्मट नैजुटल ।
“कहोर से आइटो भटिज ?” मैगर बोलीसे पुछल रहैँ । यहर आइल बेला डगर परल ओहमार भेट कर अइनु कैख बाहाना बनैनु ।
“ठिक्क हुइल आगैलो टुँ । नै ट टुँहार ड्यारम जउइया रहुँ । टुहाँर घरसे……..।”
खुसी हुइटी हुँकार बात पुरा नैहुइडेटी, “पैसा पठाडेहल बाट ?” पुछल रहुँ ।

“पैसा वँइसक बात ट नैनिकर्ल, यी कगडा भर डेल छावइ डैदडहो कैख ।” मै ट पर्हल ना लिखल मनै हेरो कटि म्वाँर हाँठम डेल ।
मै चिठ्ठी लेख सरासर ड्यारम गैनु । बाबक चिठ्ठी पहर्ना म्वार जाँगर नैरह । विना पहर्ल कुचमुचाक एक कोन्वम फाँक डेनु । घोप्ट्याक खोब रुइनु ।
भगवानसे भारी आपन डाइबाबइ सम्झनु । ओइन्क महि डेहल मैगर मैयाँ म्वाँर आँखक आँस और निकार डेहल । फकाइल चिठ्ठि फें बिट्खोर्क हेर्नु । बाबा लिख्ल रल्ह …………

हमार मयालु छावा
जुग जुग जिअस् !

यी चिठ्ठी लिखटसम त्वर डाई ओ मै बाँचल बाटि, टैँ फे ओहा मजा हुईबे कैख कसिक कहुँ । त्वँर क्याम्पस फिस, पर्हाई खर्चा उ सब हम्र पुगाई नई सेक्ली ।
का कर्ना हो ? सम्पट्टिक नाउँम रहल जोरल खेट्वा, गुँइडाँगर, सुअर माकर सब बेंच बेंच टुँहिन पठासेक्नु । आब ट बेंच्ना कलक घालल लुग्गा सिवाय हमारठें कुछ बचल नैहो । जाँगर बौसा चलठसम कबु केक्रो घर ट कबु केक्रो घर मँजोर कर कर टुँहिन पैसा पठैनु । आब ट जिउफें निब्बर होगिल । यी बडरी, घाम, पानी, मौसम जस्ट कब बडलठ ठेकान नैरहठ । जिउ चुम्मर नैरहठ, एक्कचुटिम का बाहाना लागजाइठ पट्टे नैचलठ । टोर डाइक मँजोरी करल पैंसाफें म्वाँर डवाखर बुट्टिम ठिक्क होजाइठ ।
सहरम अत्रा ढ्यार रुप्या पंैसा लागठुँइ कैख अन्सार नैसेक्ना म्वाँर भारी भुल हो । महिन का पटा ? कि बुहर््या बुहर््वा मँजोरीढँटोरी कैख, एक्क पहार खाकफें टुँहिन पर्हैना हमार उ सप्ना लड्यक किनारम बालुक मन्डिर बनाइअसक रह ।
कठ, कुक्कुरफें आपन हेग्ना फँ्वाङ्ग हेर्क हड्डी लिल्ठ । मै ट सब उ फें सब भुला डारल रहुँ । जब्बफें टोर म हमार भरोसा, आस, हिम्मट डेखुँ छावा । हमार जुनी बडल्ना एक्कठो टंै ट रहिस हमार आत्मविश्वास् । टोर जस्ट छावा पाइल्कम सद्द गर्भ करुँ । टैँ ट हमार हौसला रहिस् ।
टोर डाडुह कैसिक बर्हैली, कसिक पौर्हैली उ ट हमन खाली पटा बा । उ फें आझ आपन जन्नीक पाछ लाग्ख आपन जिम्मेवारीसे निपुच गैल ।
डाइबाबक आँखसे डेखल सप्ना पुरा कर नैसेक्ना हुइली ।
टुँहिन पटा बा, मै मँजोरी कैख कमाख लानल रुप्या पंैसा टोर डाइह ढारक डिउँ । टोर डाइक ठें ओह पुरान दईजही बक्सक कुँन्जि बाटिस् । आपन डाइसे कुँन्जि माँङ्गख रहल रुप्या पैसा अप्पनेह लैजाइस छावा ।
जिन्गीम कब्बुनै हार खाइस चहाँ जत्रा भारी कष्ट आए आघ । हमार सुरबाद सद्द टोर सङ्ग बा । सद्द भलो चिटुइया,
डाइबाबा ।

बाबक चिठ्ठी पहर्क खोब रुइनु । डाइबाबनक आश भरोसा, विश्वास मै पलभरम खटम करडर्नु । स्वाँझ डाइबाबनक मजबुरीक फाइदा उठैनु । मै अप्ने आपह चिन्ह छोरसेक्ल रहुँ । डाइबाबनक डेखल सप्नक डगर मै भुलास्याकल रहुँ ।

शेखर दहित
बर्दिया

बाबक चिठ्ठी

शेखर दहित