रुपनिक झोंडुर निसाना

पुनाराम कर्याबरिक्का
१३ बैशाख २०८०, बुधबार
रुपनिक झोंडुर निसाना

कथा

रुपनिक झोंडुर निसाना

एक्ठो छुटमुट गाउँ रह । गाउँ म अभिसेकके रुपनिसे घरडुवार बैसिना डाउँ रल्हिस । ढेउर बरससे हुकनके मैयाँ पिरिम चलल रल्हिन । बजागिल बाजागाजा डिस्को डुनु ओर्से । नच्ल मनै, मर्कैल कम्मर, किउ डिस्को म किउ आपन पुरान गिटबाँस म नाचकोर कर्ल । ठर्यां बठ्न्यावनके छुट्ट माहोल रह ।

बुरहाइल खरहाइल हुक्रफें आपन आपन गुट बनाख गाला मारल रल्ह । किउ कटि रल्ह भाग्यमानि बा लउर्या मजा हुइल खाइल घरक असल सुझल बुझल ठर्वा पाइल । किउ कटि रल्ह लउर्याफें असल बा सुझल बुझल बा काम ढन्ढाम डरगर बा । भाग्यमानि बाट डुनुजे एकडम मिलल जोहर््या बन्लिन हिकनके । भ्वाज खाए आइल सक्कु मनैफें कहँट आहा कट्रा मिलल जोर्ह्या कैख ।

मने निहुइल अभिसेक ओसिन भाग्यमानि जो रंगाए निपाइल रुपनिक लिल्हार । भिट्रयाइ निपाइल वाकर डोलि । भ्वाज हुइलिस रुपनिके पन्ज्र गाउँक भलमन्सक बिडेस बैठ्ना छावासे । बिडेससे पहिला फेरा छुट्टिम गाउँ आइल रह । बिचारा अभिसेकके मुलिस् भर्खर पल्हैटि रहल मैयँक अँख्वा । ब्याल ब्याल म गुन्गुनाए गिटफें निष्ठुरीले छाडेर गई हाली हेर्दाहेर्दै अर्का कि भइ हाली एक्लो पारेर हो माया मारेर ।

मानव स्वभावफें बिछट्टके रठा काहुँ आपन पाइल अनेकांै उपलब्धीहन बिस्राखन अप्नह गुमाइ परल एक्कठो चिजके बहुट ढ्यार आस लग्टि रना । हप्टा बिटल, महिना बिटल, बरस बिटल रुपनिक भ्वाज हुइल ठेसे छ्वारल अभिसेकफें गाउँ । मुवल या जिटिहे बा कुछ अट्टापट्टा निलागल अभिसेकके ।

यिहेरफें रुपनिक डिन बिट्टि गैलिस् । लौव डुल्हसे छुट परल पिरा ट पलि रल्हिस् ओहिसे ढेउर ट ओहिहन ब्याल ब्यालम चिमोठ्ना अभिषेकके बानिक याडलेख ओ अभिषेक लापट्टा हुइल खबर लेख । कैउ फ्यारा ट सपनाम फें झस्कल रह रुपनि । ब्याल ब्यालम ठर्वा फोन करस् मिठमिठ सपना सजाइट् प्रणयलेख भरल बाटचिट कर्टि कयौं राट ट बिना सुट्ल अज्ज्रार बनाइँट मने आपन मन कबुफें अज्ज्रार बनाए निस्याकल रुपनि । पाँच बरस हुइलिस् रुपनिक भ्वाज करल मने उ, सास ससुर्वक क्वार म नट्या नटिन्याँ डिह निस्याकल रह । लाहुर्या ठर्वा बेला बखट छुट्टिम घर आए ओ रुपनिहे मैयाँ पिरिमसे ढेउर डर ढम्कि डिहे । ड्वासर भ्वाजक ला । कयौं राट टे जाँर डारु पिख मट्वार म बजार आपन हाँठ ओ लाट उ, बिचारी लउर्यक जिउम शरीर म ओ महसुस कर अप्नहे आपन्हे वीर गोर्खाली, वीर पुरुष ओ आपन मर्डागिनिम गर्भ करल हुइ । ओ कहटि गइल टंै ठारि, बाझि, बेस्या, मुँहम ज्याज्या आइस उह उह गर्याय……।

एक डिन अपरझट चिठ्ठि आइल । रुपनिक नाउँ म कौनो चिन्हल ना जानल मनियँक । लिखल रह मै जौन अँख्राले टुँहिन बोलाइ चाहु उ सब्डके ट लिलाम कैडेलो मने याडभर आम्हिनसम बिकाए ओ साठ सेक्ल नैहुँ । म्वाँर आसालेख भरल गग्रि फुटल उह डिन जौन डिन टुँ पराइ हुइलो । उ, क्षणहे मै अप्नहे छिँटल रन्हुँ । फुटल रन्हँु । मन ट कह आपन जिनगिके नाउँ निसान मेटाडिउँ ओ आपनहे अटिट बनाडिउँ । आखिर अटिट होख गइलसेफेन का पैटुँ जे मै । बचँम कलसे ट टुँहार खुसि ड्याख पैम कैख सोच्ठुँ एक मन लेख । काल्ह सीमित घ्यारा भिट्टर सीमाना छुट्याइ निसेक्ना हमार सम्बन्ध लेख म्वाँर पठ गाउँक सक्कुज डया मैयाँके नजरसे हेरटि कह भिरल रल्ह बिचारा अभिसेक । प्रिय टुँहिन ठाह निहो डया मैयाँके डायराम बँच्ना बहुट कर्र्रा रठा कैख । उ, सब डिन आम्हिनसम म्वाँर मन मस्टिस्कम टाज बा । जौन पराइ टुँहार लिल्हार रंगाइल डिन कट्रा छट्पटि ओ बेचैनिम बाँचल रन्हँु । बियोग मैयाँ पिरिमके बट्कोहि नस्से पर्हल रन्हुँ । उ, सब असम्भव जसिन लग्ना अवस्थाम मै अप्नह भ्वागल बाटँु ।

पठ्रिम ढेन्ढ्वाख सुटल बाटुँ मने आँखिक पल्काफें लड्यक डुइ किनार जसिन होडेहल बा । इ कसिन बेचैनि भोगटि बाटुँ । प्रिय रुपनि खाना खाए बलाइल मनैन खाडिउँ कि जसिन झ्वाक चल्ठा मने हाँठलेख पकर्ख एक कौरा भाट मुँहम ढर्ना आँट अइबो निकरट । आउरजे हाँसबेरफें महि डेख्खन हाँस ट कि का जसिन लग्ठा । जट्रा ठुन्याँर ठुन्याँर सकारात्मक साेंचके पोस्टा पर्ह खोज्लसेफेन आत्मआलोचनाके मरुभुमिम बिलाइल बाटँु । लट्पटाइल बाटुँ । अटिटहे खिट्खोर्ख काजे काजे टुँहार वर्तमानहे निमिठ बनाडिउँ जसिन लग्ठा । रहर ओ खुसिके उमंगले भरल टुँहार उ, सहरम काजे हो पश्चतापरुपि पठ्रापानि झारडिउँ जसिन मन लागठ । टुँ टे भुल स्याकल हुइबो महि । बिडेस्याके टाटुल मैयाँ पाख ओ उ, बरा भलमन्सक घरके रहनसहन रीतिरिवाज म मने मै ट भुल नि सेक्नु टुँहिन । मैयाँ नल्का, कुँवा ओ ढारक पानी जसिन रहने बा जौन चहल ब्याला ख्वाल ओ भर फेर बन्ड कर सेक्जाए । मैयाँ ट जरुवक मुल पानी जसिन रह जौन चहल ब्याला बन्ड कर निमिल्ना । उह ट आझसम फें टुँहार याडलेख सटैटि रठा ब्याल ब्याल म । उहमार टुँहिन फेरसे कना मन लागल मैयाँ करना मुटुले हो जाटले नाहि उह, टुँहार अटिट अभिषेक ।

पुनाराम कर्याबरिक्का
दंगीशरण ३ दाङ

रुपनिक झोंडुर निसाना

पुनाराम कर्याबरिक्का