घोटैली बठिनियाँ

दिनेश चौधरी
२० बैशाख २०८०, बुधबार
घोटैली बठिनियाँ

कथा

घोटैली बठिनियाँ

भित्तेपात्रोम लालसे लिखल डेख्बो घर जिना लागठ ।
गाडीम का बैठ्बो १०० के स्पीड फें ४० हस लागठ ।।

सस्सा नैकरुइयाँ एकठो ट मै फें हुइटुँ ।
जन्नीहे लग्ग का बलैबो, लजैटी एकचुटी डुर भागठ ।।

जन्नी अस्टक लजाइट लजाइट एक लर्का पाडारल ।
ओहेमारे अझकल डइजाहा पलङ्ग फें साँकिर लागठ ।।

अस्टे अस्टे बात साेंच्टी बरा पुरान स्कुटरम घर जाइटुँहुँ । कामक सिलसिलाम नेपालगंज बैठ्ना मनै अफिस बिदा रहल बेला घर जाइल कर्बो । उ दिन घर जैना बेला अनुहार ट अपने हेरके गैल रहुँ । बाँके ओ बर्दियाके सिमानम पर्ना मानखोलाका पुग्नु । पनौटी लागल असक स्कुटर झ्याप्प बन्द हुइगैल । स्टार्ट कर्ना कोसिस बहुट कर्नु नैसेक्नु । उ दिन जन्नु जन्नी फुस्लैनासे कर्रा काम डोसर फें रहट कैक । कुछ उपाय नैलागल स्कुटरहे अटो रिक्सम लाडके बल्लबल्ल ग्यारेज पुगैनु । मिस्टरियाहे हालीहाली स्कुटर बना डेहक लाग अनुरोध कर्नु । आधा घण्टासम का हेरल का । आझ नैबनि कैक जवाफ डेहल । ढिरेढिरे सन्झ्याँ फें हुइ लागल रहे । हालीहाली घर पुगम कैक विङ्गर गाडीम बैठ्ना विचार कर्नु । कै दिनक बाड् गाडीम बैठ्क जाइट बाटँु । साेंच्नु आझ हल्का सेन्ट छिटिक लिउँ, कहुँ एक दुई जे मिल जैठै कि । सोहाए ना बढाए करिया चस्मा लगाक लाल सलाम असक हाँठ का उठैनु मोर आघे गाडी ठ्याठक्के रोकल ।

ब्रो, सिट ट खाली छैन नि कहाँ बस्ने हो का कनु । अहिले मिलेर बस्दै गर्नु न अलि पर गएर सिट खाली भई हाल्छ नि दाई कैक खलस्या कहल । खाली भइ हाल्छ नि कहुइया खलस्या ओ काम भइ हाल्छ नि कहुइया कर्मचारीनके बात कबुकबु एक्क लागठ ।

अलि उता सर्नु न गाडीक सकेण्ड लाष्ट सिटम बैठल मनैन खलस्या कहल ।

सिटम बैठल मनै भुनभुन कर्टी अपन चुट्टरके साइज घटैटी मोर लाग फें एक्क पंजारके चुट्टर अटैना मेरिक ठाउँ खाली करैनै ।

ओहे बेला गाडीम अत्रा भरल मनैन डेख डेख्टी पटा नि कहाँसे बैठ्ना मन लग्लक हो । जान परटा डोसर गाडी नैआइ, महिन सुनाए असक एकठो मनियाँ कहल ।

स्कुटर बिगरक ओस्टे डिमाग खराब रहे । उ मनियाँ अत्रा का कहल मोर ट सुलुग गैल ।

बैठना रहर किहिन लागल बा । मजबुरीसे बैठल बाटुँ । असिन भिरभारम का अपने रहरसे बैठल बाटी महिन कहटी । रिसाक का कनु ।

महिन कहुइया मनियाँ अपन अपने आकुर करिया मु लगैटी चुपाइल । यहाँ यि मनैनके ढिला हुइना केउ जुन ख्यास ख्यास कर्ना यार । जान परटा ओकर कानुम बैठगैल बाटँु । हुइना ट ओकर कना फे जायजे रहिस । लेकिन समय ओस्ट परल का कर्ना हो । फें सोंच्नु फोकट्या का करे डिस्कस करुँ चिन्हल ना जानल मनैनसे । बरु हाली हाली पाड नैनिकरना मेरके चुट्टर साँकिर कराक चुमचाम बैठ्गैनु ।

गाडीम हटारहटार बैठ्बो ट आँजरपाँजर केके बैठल बा कैक, के मतलब करट र । एक घनिक रहिक लेडिज परफ्यूमके बास पैनु । मोर ध्यान ट पन्ज्र बैठल टर्नीकओर जाइ लागल । डेखैनाम सुग्घुर ट सुग्घुर रही । सँप्रल डेखके लागल भर्खर महिला ग्यारेजमसे सर्भिसिङ्ग कराके आइल बाटंै कि का । बाफरे बाफरे लाल लाल गाल, सिल्की सिल्की बाल, बीस तीस हजार पर्ना बनारसी सारी, सक्कु पिठार डेखैना बिलोज, उप्परसे जवानी मापन कर्ना चिज बिलोज मसे उट्रैहइना मेरक सँप्रल डेखके, मै ट घुटकसे थुक निलनेनु । वर्षौंसे असिन दृश्य हेरक लाग टरपल इ आँखीक प्यास बुझा डेलो हो बर्की कैक हजारके नोट डैडेनास लागल रहे । एक मन ट अत्रा सँपरक कहाँ जाइटो कैक पुछ्नास फें लागल रहे । लेकिन जान ना पहिचान कैसिक पुछना हो पराइ औरट हे कहाँ जाइटो कैक । फागुनक महिना लागल बा, सायद केक्रो भ्वाज खाइ जाइठुँइही कैक अनुमान लगैनु । उ दिन हुकाँर लगाइल बिलोज डेखक मनेमने साेंच्नु आझकल बिलोजके डाम बहरगैल बा कि का जानो । इट्टी चे लुग्गा आइल असक भुट्ला जामल पिठार डेखैना । बिलोज लगाइबेर मजा लग्ठिन का । सायद पिठार डेखैना आझकलिक फेशन हुइ साेंच्नु । असिन का फेशन हो दुनियक मनैनके मन बिगर्ना । जात्तिके डोसर जहनके जन्नीक नैरहल से । उ दिन पिठारिमका पुरा मैल छुटा डेना रहुँ । ओहे बेला अपन मनहे काबुम ढर्टी लम्मा साँस लैनु ओ कन्ट्रोल पप्पु कन्ट्रोल कहटि अपन मन बुझैनु । स्कुटर बिगरक पनौटी लागल उ दिन गाडीम का बैठ्नु ग्रह दशा कटे असक लागल ।

करुइयनके लाग राम डेहुइया कठैं मनै जात्तिके हो कि का । जैसे उ टर्नीक मसे नजर का हटैनु । खै कैसिक नजर गैगिल आघक सिटम बैठल उ बठिनियकम । चस्मा लगाक हेरक चिट्ट नैबुझल । फटिकसे डेखम कना असक चस्मा निकारक फें हेर लेनु उ बठिनियाँहे । ओ माइ गड सिल्की सिल्की भुट्ला छोर्ल करिया उनके स्वीटर लगाक बैठल रही उ । हुइना ट भुट्ला छोर्ल नेङ्गलसे बुरह्यरन फें पाछेसे सुग्घुर डेखैबे करिही । उ बठिनियाँ ट भर्खरिक कोपिलाअसक डेखाइ टिहिन । बठिनियाँ भर बहुट सुग्घुर हुइहिन कैक मन मन कनु । एकचुटी गाडीक मोका खुलल रहे काहुँ । सरसर सरसर बहटी अइना जुर हावा एक लङ्ग मोर गर्मा गरम मनहे शान्त बनाइटहे । डोसर लङ्गजुन हुँकार सिल्की सिल्की भुट्लाहे उराक, हुँकार सुन्दरता म आकुर सुन्दरता थप टिहिन । कबु के हावा जोरसे बहे कि, गाडी जोरसे डौर । जब हुकाँर भुट्ला उराक मोर अनुहारम का आए आङ्ग सिरिङ्ग सिरिङ्ग करे । लागटा महिन ४२० भोल्टके करेन्ट झनझनवाँइटा । हुकाँर भुट्लम लगाइल मेहन्दीके वास्ना हो कि हुकाँर जवानीके ? मोर पुरुषार्थहे ललकार असक करे । ओस्टे ट उ टर्नी मोर आधा ब्याट्री डाउन कै चुकल रहिन । उप्परसे इ बठिनिया जाट्से चार्ज नैहुइना मेरके ब्याट्री डाउन कैडारी कि का जानो कैक लागल । जेहोस कबु बाहेरके परिस्थिति सिर्जना हुइ नैपाइल । लम्मा साँस लेटी अपन मनहे शान्त बनैना प्रयास कर्नु ।

बठिनियाँहे घनिघनि अनकुश लग्टिक कानम भुट्ला अट्काइट डेखक महिन हैरान लागटहे । एक ट सुग्घुर बठिनियनके दुख डेख नैसेक्ना मनै । बहुट जिम्मेवार नागरिक असकपंज्रक मनियाँहे गाडीक मोका बन्द करक लाग अनुरोध का कर्नु मोर मनके बात बुझल असक मोका बन्द करुइया मनियाँ चुप्पेसे लाइक बटनके इसारा डेखाइल । डेखल ना भेटल मनैनक मन बुझुइया मनियाँ बहुट महान हुइ कैक दुईचो नमस्कार कैडेनास लागल रहे उ दिन । ऊ जन्नी हुइटिन कि बठिनियाँ ? बिना जन्ले हुकाँरप्रति मैयाँके टुसा पलाइ लागल रहे । खै का करे हो ? भ्वाज हुइलसे फें सुग्घुर बठिनियाँ डेख्बो ट दिल टो बच्चाहे जी कटी अपनहे भर्खरिक सरुवा बर्डा लग्ना जे । मैयाँ चाहे जन्नीनसे लागे चाहे बठिनियनसे । का फरक परी र ? मैयाँ कलक मैयाँ हो । १८ वर्षसे छोटी लवण्डी रहलसे फरक पर्ना हो हमार जैसिन मनैन ।

हुकाँर अनुहार नैडेखलेसे फें । उ मोर लाग स्वर्गके अप्सरा जैसिन रहिन । एकचो पाछे हेरही ट का जैना रहिन जे ? कैक मनमने रिस फें लागे । पटा नि मै फें मास्क लगाइल अनुहार हेरक लाग का करे छटपटाइ टुँहु । एकचो ट पाछे हेर्टी हेर्टी आघे मु करा लेलिन अत्रा रिस ट नैउठल रहे । यी मनै जुन अनुहार हेरे मिली कैक मक्ख रहुँ । उ बेला अपन अनुहार डेखैना रहैं कलेसे । अनुहार हेरौनी पैसा डै डेना रहुँ सायद । नाउँ जन्लेसे ट बोलकार डर्ना रहुँ । खै का करे हो । मास्क लगाइल बठिनियँक अनुहार हेर्ना अट्रा हटार हुइगैल रही कि । बराट गैल बेला डुल्हीक भेषम सजल अपन जन्नीनक अनुहार हेर्ना अत्रा हटार नैरहल हुइ । जत्रा केउ बठिनियँक रहे । हुइ फें कसिक अपन जन्नीनहे घरक मुर्गी दाल बराबर सम्झनम । अनुहार हेर नैमिलक हुकाँरबारेम जन्ना खुब रहर लागल । कहाँ जाइटिन, का नाउँ हुइहिन, पटा नि डाइ बाबा का खाक जन्मैलिन अस्टे अस्टे बात साेंचटुहुँ ? जान परटा डोसर दिन हुकाँर हाँठ मागे जैना बा । हुइना ट मै बभना रहल से जन्ना आवश्यक फें रना रहे सायद । चिन्हाँ मिलाइक लाग, गोत्र मिलाइक लाग, जात मिलाइक लाग । पर्नु थारु मनै ना ट जात हेरबो ना ट धन हेर्बो खाली डुढगर, पुठकर, झोटगर किल हेर्बो ।

पाछेसे डेखके हुइलसेफे मोर मनम तेरे मस्ट मस्ट डो नेन मेरा दिलका लेगए चेन कना फिलिङ्ग आए । घनिघनि कानम भुट्ला अट्कैना बेला हुकाँर हाँठम चुरिया नैलगाइल डेख्लक बात फें सम्झनु । लगभग ९० प्रतिशत भ्वाज नैकरल बठिनियाँ हुइटैं कैक अनुमान लगैनु । बाँकी १० प्रतिशत जन्नी रहीही का हुइ र ? मैयाँ कर्ना बेला केक्रो सिन्दुर, केक्रो मंगलसुत्र हेरक नैलगाजाइठ काहुँ । उ दिन हुकहिनसे कैसिक बोलम, कसिन बात आघ बह्राइ सेकम कैक खोब साेंच्नु । जात्तिके अत्राके सोंच्लसे ट कोरोनाके खोप पत्ता लगा लेना रहुँ ।

हुँकार चक्कोरम गाडी कै ठाउँ रोकल, कैठो मनैन बैठाइल, कैठो मनैन उटारल महिन कुछ मतलब नैरहे । कबकब खन्ध्रम मुर्गी चिङ्गनी हुरे असक गाडीम मनै बैठैल रहे । गाडीक लास्ट सिटक पाछे झोला ढर्ना ठाउँम तीन चार ठो मनैन बानर सेना असक ठरह्याठइल डेखक सोच्नु का राजापुर जैना गाडी यहे किल बा ? कि डइबरुवा बिना पैसक लैजा डेहटिन । सायद मोर जस्टे समस्या परल हुइहिन । पाछे ट पाछे आघक सिट फें ओस्टे प्याका प्याक रहिस । आझसम आघक सिटम डइबरुवा बाहेक १ जहन किल बैठ्ल डेख्लक मनै । उ दिन छ जहन बैठाइल डेखके मोर ट डिमाग खराब हुइगैल उ फें जन्नी मनैन किल । ओहे मारे डइबरुवा बरा सानसे गाडी चलाए काहुँ । लागटा सक्कु जन्नीन ओक्रे हुइटीस । अपने जुन गाडीक बाहेरसे बैठके चलइना असक हाल हुइगैल रहिस । टौन फें डगरीम बठिनियन जन्नीन ठरह्याइल डेखे ट हल्का ब्रेक लगैटी राजापुर जाने हो कैक पुछ नैछोर । असिन लागे उ दिन राजापुरम मेला महोत्सव लागल बाटिस जानो सक्कु जे राजापुरे जैहिही । सोंच्नु इ डइबरुवाफें कृष्ण भगवानके अनुयायी हो कि का जानो । आँजरपाँजर औरक जन्नीन गोपिनी असक बैठल बा । अभिन जन्नीके कमी परल हस डगरीडगरी जन्नी चिटैटी नेगे । लागटा सात जुनीक प्यास यहे जुनीम बुझाली । गाडी चलाइ नैबन्ना मेरके मनैन बैठल बा । गाडी जुन तुफानी गतिम चलाइटा । कहुँ दुर्घटना कराक शहिद ना बनाए कैक डरफें लागे ।

आँखहे भरिभरि आउर तुम, मुस्कारने कि बात कर्ते हो, कना गाना बजाइटा असिन बेला भला केउ मुस्कुराइ सेकी । उ बठिनियाँहे समझक हुइलसे फें मुस्कुरैना प्रयास बहुट कर्नु लेकिन मजासे मुसकुराइ भर नैसेक्नुे । सब माहोल बिगार डेहल लासे डइबरुवा । रिसक मार कुछ्छु कर नैसेकक रोग्याइल मुर्गी असक चुमचाम बैठ्ल का रहँु । डगरिम आघे खै का अइलिस । गदाहा एक लागे ब्रेक का मारल उ टर्नी ट मोर म बरा जोरसे भटभेरे अइलिन । मोर हाँ फें कै कहाँ कहाँ लरल एक घनिक घाम जारलागे असक करल । साेंच्नु रोग्याइल मुर्गीक डवाइ एहे हो कि का ?

महिन सरी कहटि उ टर्नी अपन सिंगार पटार मिलैटी हालीहाली उठलिन । मै फें ओके कहटी अपन फर्मालिटि पुरा कर्नु । यि डइबरुवा गाडी कसिक चलाइटा कैक एक दुईठो जन्नीक गरयाएअस करलिस सोंच्नु उ जन्नीनी फें कहुँ लरा ट ना मर्नै । मै ट कुछ्छु नि कनु सोझ मनै । मजा लग्नम भलाके कही । एकघनि रहिक डगरिम फेरसे खोभल्टी अइलिस कि का जानो सक्कु जहन बहुट जोरसे गाडी उफारल । उ बेला झन टर्नी मोरम बरा जोरसे चप्टे अइलिन । साेंच्नु यि टर्नी बठिनियकम फोकस कर नै डिही का । घनिघनि लराइ अइनाम भला केक्रोमे ध्यान जाइ यार ।

गाडी ढिरक चलाइ नैसेक्ठैं डइबरुवाहे गाडीम बैठल मनै गरयाइ का गरिलिस । उ फें का कम बाटो यस्तै छ म के गरुँ । तपाईहरुलाई घर पनि समयमा पुग्नु पर्ने गाडी पनि बिस्तारै चलाउनु पर्ने ? कटि डइबरुवा फुर्टी लगाइल । एक ट नेपालगंजसे गुलरियासम जैना डगर बर्का साँकिर, उप्परसे कहुँ डगर बनैना, कहुँ जुन खोभल्टी रना ।

नै कटिकटि फेरसे गाडी हरब्याङ्गसे का करल । मै ट कबकब उ टर्नीहे झपोटे गइगिल रहुँ काहुँ । रोमान्टिङ्ग मुडम बनाके । उ टर्नीहे सरी कहक सस्सा नै । पटानी ओहे बेला कौन गडाहा फोंफर पाइल पाड मारल । उ फें सही पुइन । सब माहोल बिगार डेहल । अपन डाइक भुजल भट्ठर खाक आइल रहे कि का जानो । अत्रा पुइन पाड पाडल । गाडिक भिटटर ढ्यार मनै होक ओस्ट ट औसाइन गन्ढाइ टहे । झन बर्का पुइन पाड । उकुसमुकुस होक गाडीक मोका खोल का कनु ।

मोकाठें जुन झेन्डरम लर्का लैक बैठल जन्नी बरबराइ लागल झेन्डरम लर्का नैडेख्ठै कि का ? यहाँ लर्काहे जुर हावा लागक डराइटँु केउ जुन मोका खोल कना । मै नै खोल्ठुँ कैक जवाफ डेहल । मास्क ट लगाइल रहुँ लेकिन का कर्ना हो । मास्क धुलो धुँवा पो रोकट, केक्रो पुइन पाड ठोरे रोके सेकट । सेक नैसेक पुइन पाड सुँघ परल । उ दिन नेपालके संविधानम व्यवस्था करल स्वच्छ वातावरणम बाँच पैना मोर मौलिक हक हुए असक लागल । महिन उकुसमुकुस हुइट डेखक उ टर्नी मुसुमुसु हाँसे लग्ली । सोंच्नु कहुँ यहे ट ना पडलिन । अत्रा सुग्घुर मनै असिन पुइन पाड पर्ना ट नैहो । लेकिन हल्का चुट्टर उठाके पडना मनैनक पाड पुइन रबे कर्ठिन ।

उ टर्नीक मुसुमुसु हसाइ लैक चाला बाला कैसिन जुन लागल । मै फें का कम लोहा गरम बा हठौडा मर्ना तयार रहुँ । यात्रा कहाँसम हो कैक पुछ् मर्नु ।

गुलरियासम मात्र हो सर कलि ।

कसैको बिहेमा हो की ? का कनु ।

हजुर सर आफन्टीको बिहे रैछ त्यही जान लागेको कहली ।

टाइ कोट नैलगाइ हुइटुँ टौन फें सर सर कहटैं महिन । पटा नि उ टर्नी कैसिन डेख टिहिन । मै फें उ उ हु हु‘ कर्टी बरा गम्भीर हुइ खोज्नु । उ फें मोर बारेम पुछली कहाँ जाइटो, कहाँ बैठ्ठो, का कर्ठो कैक । सोरिहिन्या रहल असक मै फें अपन बारेम तेल लगाए असक बटैनु । जेहोस एक अर्कोके बारेम पुछ्ट पुछट् गाडीक गतिम अपन बात चितफें आघे बह्रैटी जाइटिही । जस्टे डगर ओस्टै डइबरुवाके चलान रना । कबुके मोड्डगर आए ट डइबरुवा जुन एक लागे मोडडेहे काहुँ । घनि मै हुकाँरम, घनि हुँकार मोरम लरट लरट महिन घायल बना डेहल रहे । मजा फें लागे, दुनिया डेखठुइही कैक लाज फें लागे । कबुके बहुट जोरसे चपट जाइन उ टर्नी । लासासे चप्टाइलहस । जात्तिके केउ ट महिन रोको भला । नै ट कहुँ गलत ना कर बैठुँ इ गाडीम । डोसर संसारम हेराइल मनै बरा हाली गुलरिया पुगलक पटा नै चलल । बस स्टेशनम गाडी का रोकल ।

ल सर राम्ररी जानु होला मेरो गन्तव्य त आयो कहटि उटरलिन ।

मै फें ” ल ल हुन्छ कहटि तपाई पनि राम्ररी बिहे भ्वाज खानु होला, रमाइलो गर्नु होला ” का कनु । फेरसे ओहे किलिङ्ग स्माइल डेलिन उ टर्नी । मोर ट डिमाग खराब हुइगैल । सोच्नु केकर जन्नी हो यार मजा लग्वैना । मने मने कनु हे भगवान सक्कु जहन अस्टे जन्नी डेहो, महिन छोरके । गाडीम जुन गुलरियासम जैना मनै ढ्यार नक बैठल रहैं कि जानो । ढ्यार नक मनैन उट्रट डेख्नु टब बल्ल याद आइल उ बठिनियक । उ टर्नीक चक्कमरम लागके कबकब बठिनियहे बिस्रा डारल रहुँ ।

उ बेलासम बठिनियाँ गाडीमसे उटरसेकल रहिन । हुकाँर अनुहार हेरक लाग, बोलक लाग हालीहाली गाडीमसे उट्र का जाइटुँहु । पाछसेके होठामे असक लागल । एक टर्फि लागल मैंयाके आगिम कुड् जैना मनैन रोक्ना आँट के करटा कैक पाछे हेर्लक ट गाडीम ज्याकेट पो अट्कल रहे । अत्रा रिस लागल । सोच्नु बठिनियाँ नै रनम इ ज्याकेट के का काम । गाडीमसे एक लागे उट्रना बेला ज्याकेट के बौल्हा फाँट गैल । भाँडम जाए कैक हालीहाली उटरक बस पार्कके आँजर पाँजरअपन नजर डोलैनु । केबल उ बठिनियकम केबल उ बठिनियकम । जब हुकहिन पिप्रक टरे ठेलाठें ठरह्याइल का डेख्नु । ओहो मोर मनम खुशीक बहार आइल । खुशीक मारे नाँचु नाँचु लागल रहे । फें अप्न अपनम प्रश्न कर्नु । उ मोर के लग्ठिन जे ? जान ना पहिचान बठिनियाँहे डेखक अत्राके खुशी काजे हुइटँु ? हुकाँर लङ्ग मोर मन का करे अत्रा ढ्यार जाइटा ? का उ बठिनियाँ मोर डोसर जनमके बिछरल मनरख्नी हुइटिन ? का हम्रे सात जनम मूना जिना कसम खाइल बाटी ? खै उ दिन महिन का हुइ टहे स्वयम पटा नैपैनु । सुनल रहुँ कबु के केक्रो लाग पागल बन परट । लेकिन भ्वाज करल मनै जन्नी पलापला डोसर बठिनियक लाग काजे अत्राके पागल बन्ना । यि ट गलत बात हो काहुँ । लेकिन उ बेला सही काहो ? गलत काहो ? छुट्एइना न्यायधिश बनक बैठल नैरहुँ मै । रहुँ ट केबल एकल काँटे प्रेमी बनक बिल्कुल एकल काँटे । बिना केक्रो प्रवाह कैल, होस ना हवासके हुकाँर लग्ग पुग्लक पटा नैचलल । विचारी कब कब ठेलाम बुर्हापाइल बुडुबुडिनके लाग स्याउ सुन्तला किनटिहिन । पाछेसे भट्ला छोर्ल सही सुग्घुर डेखाइन । जब हुकहिन आघेसे का डेख्नु ना मजा आइगैल । मुहम निलो रंगके मास्क, लम्मा वाला करिया उइन स्वीटर, करिया पाइन्ट, करिया जुत्ता, उप्परसे मृग नैनी आँखीम करिया काजल लगाइल । सोच्नु देवानन्द हिरो के फ्यान ट ना हुइटिन सक्कुर करिया किल लगाइल बाटिन । टरेसे उप्परसम सक्कु करिया लुग्रा किल लगाइल डेखक । काली बिल्ली म्याउँ कैक झपोट लेनास लागल रहे । लेकिन मैयाँम पहिल बार उग्र रुप नैमजा रहट कटि समयम्ता अपनैनु । एक घनिक बहुट स्वाद लगाक हेर्नु । जात्तिके बहुट सुग्घुर डेखाइ टिहिन उ बठिनियाँ । मै ट हुकहिन हेरट हेरट अपन दुनियाँ म हेराइ गैल रहुँ ।

भाई स्याउ सुन्तला लाने हो ? ठेला वाला दिदि का कहल एक लागे झसङ्ग हुइनु । हजुर हजुर कटि १ किलो सुन्तला फें किन लेनु । सोच्नु मैंयाँम परल मनै मनरख्नीक लाग गाडी बङ्गला किन लेठंै । ताज महल बना डेठैं । जाबो एक किलो सुन्तला का हो । सुन्तला किन्ना बेला हुकहिन बोलकार का जाइटुहुँ । गाडी वाला पों–पाेंप पों–पोंप कैक हर्न बजाइ लागल । भिजल पैरम बल्ल आगी सुङ्गगैना कोसिस कर्टंु । डइबरुवा जुन बुटैना असक करटा । कैक डाहा लागल । गाडीक हर्नके आवाज का सुन्लि । विचारी हड्बडैटी हाली हाली नेङ्गली । इ फें ओहेरे जाइटिन कैक बहुट खुशी हुइनु । लेकिन कहाँसम जाइटिन कना भर पटा नैहो । भगवानसे प्राथना कर्नु प्रभु राजापुरसम चहाँ जैसिक लैचोलो । बाँकी मै सम्हाँर डारम कहटि हालीहाली हुँकार पाछेपाछे लासे कुकराअसक कडम म कडम मिलैटी नेङ्गना कोसिस कर्नु । सायद हटार हुइलक कारण कडम म कडम मिलाइ नैसेकल हुइम । कडम नैमिलल हुइट का हुइ जे मन मिललसे हुइ ट जाइ काहुँ । कडम मिलाके फें का कर्नु रहुँ जे । सेनाम जागिर खाइ जैना नैहो काहुँ । एक घनिक रहिक हुकहिनसे जोरसे नेङ्गनु । गाडीम सौंरक पाछेसे हाली हाली अपन झोला टन्टी हुकाँर बैठल सिटके पन्ज्र झ्याल लङ्ग बैठ गैनु । हुइना ट बहुट मनै गुलरिया उटर गैल रहैं । सिट खाली हूइलक कारण आघे का करे बैठले ? कना केक्रो डगर नैरहिन । रहिन ट केबल उ बठिनियक । महिन आघे बैठल डेखक अप्ठयारो माने असक डेख्नु । सोच्नु भ्वाज करल मनियाँ हो कैक जान डर्लिन कि का ? जानके फें का करिही विवाहा दर्ता मोर ठें नैहो काहुँ । उ गाडी चहर्ना बेला खै कहाँसे एक लागे ओभर टाइम बाँचल, भर्खर फुलटेक्रा आखाँ अस्पतालसे भागके आइल असक, बर्का बर्का करिया चस्मा लगैल स्या स्या कर्टि डम भरल बुरह्याहस आइगैल । हुकहिन चरह नैडैक अपनहे प्याल प्याल चह्र आइगैल । उ फें मोर पन्ज्र बैठक लाग ।

हजुर आमा तपाई बरु पछाडी जानु आरामले बस्नु होला । यहाँ बस्नु भयो भने बेला बेला उठि राख्नुपर्छ गार्हो हुन्छ खलस्या कलिस । नाई म पछाडी बसे भने मलाई घुमरी लाग्छ कहटि महिन झोला उठाइ कैक पन्ज्र बैठ्गैल ।

चोक्ता खान गएकी बुढी झोलमा डुबेर मरी कना हाल हुइगैल । का का सोंचके आघे बैठ अइलक मनै हमार बिच्च बिच कबाबम हड्डी बनक स्या स्या करटी बैठल डेखक महा रिस लागे । गाडी हरब्याङ्गसे कर्टी किल ओठहन सास रुकक मर जैना असक डेखाए जुन उ बुरह्या । जात्तिके मोर गाडी रहट कलेसे निकुञ्जिके बीच्च बीच बघुवक आहार बनाइक लाग छोरक चला जैना रहुँ । बरका बुर्हाइल बुरह्या स्या स्या स्या करट डेखक गरिना शब्द फें नैनिक्रल । हुइना ट विचारिक दोष फें का रहिस जे महिनसे गारी पाइ वाला । मै केकर लाग आघ बैठ आइल बाटुँ कना उहिन का पटा । लेकिन बठिनियाँसे गफ लगैटी जैम कना सपना भर एक छिनम मलाई घुमरी लाग्छ कहटि भटाभुङ्ग पार डेहल उ बुरह्या ।

ढिरेढिरे सन्झ्याफें हुइ लागल रहे । राजापुरसम जैना मनैन हाली हाली बैठाके चलैना का करल । तारातालसम जैना चार पाँचठो मनैन फें भेटाइ गैल काहुँ । आकुर जहन हैरान कराके पैसा कमाइ पैनम भला के नैकमाइ । एक दुई जहन सिटम बैठाइल आकुर जहन भर गाडीक पाछ झोला ढर्ना ठाउँम बानर सेना असक ठरह्याइल पठाइल कि बैठ पठाइल गाडी वाला जाने ।

आकुर मनै नैअइना असक डेखक काहुँ डइबरुवा टब बल्ल गाडी चलैना शुरु करल । बिच्च बिच बुरह्या बैठल बा । बठिनियाँसे एकलागे बोले जाउँ कहलसे फें नैबन्ना । चिन्हल ना जानल बठिनियनसे एक लागे बोले जैबो ट भाउ खोज लगिही । लाइन मार्टा कना सोचे लग्ठै । यहे ट अप्ठ्यारो बा हमार जैसिन मैंया बट्टीह नैङ्गना मनैन । लेकिन जोन बठिनियाँके मु हेरक लाग अपन ज्याकेटके बउल्हा फटाइल बाटँु । उ बठिनियाँसे बेर बोल्ल छोरम का । उहुँ उहुँ कर्टि बोलक लाग अपन आत्म विश्वास बर्हैंनु । ओहे बेला मेगाश्री खैटि खलस्या गाडी भाडा मागे आइगैल । छिटा परा डर्ना असक । सक्कु जे अपन अपन जैना गन्तव्य समके गाडी भाडा डेली । गाडी भाडा डेना बेला राजापुरसम जाने हो कैक उ बठिनियाँ का कहल । मोर ट मजा आइगैल ओन्स मोर कनास लागल । भगवानहे धन्यवाद डेटी प्रभु महिन फें बिगार डर्लो ना कैक मनेमने कनु । खै का करे हो, पाप ट नैचिटैबो लेकिन समय ओस्टे ओस्टे परट कि का ।

गाडी अपन गतिम डौरटा मोर मन जुन उ बठिनियँक लङ्ग डौरटा । बठिनियाँसे बोल्ना ट बोल्ना लेकिन कैसिक बोल्ना कैक खोब जुक्ति लगैनु ।

आझ यो गाडीले रातै पार्ने भयो का कनु । स्या स्या स्या स्या कर्टि डम भरल बुरह्या । बाबुको घर कहाँ हो र ? कैक बुरह्या पुछ मारल । बठिनियाँ पुछ्ना कहाँ गैल बुरह्याहे पुछट सुनक अपन बुडुक उमेर सापट मांग लैनास लागल रहे । बिना जँगरक अपन गाउँक नाउँ का बटैनु । महिन बटाइट सुनके झ्याउ मानटा कैक बुरह्या जान डर्ले रहे ।

बाबुलाई सार्है अल्छी लाग्यो कि क्याह हो बुरह्या कहल ।

बठिनियाँ पुछलसे पो पुलिसनके हस छाटी टन्कैटी एस सर कहटि जवाफ फर्काउ । टौन फें मानवीय नाताले अपन धर्म निभैटी तपाई कहाँ झर्नु हुन्छ हजुरआमा ? कैक फर्मालिटी के लाग पुछ् परल ।

ओराली बजार सम हो बाबु । कहल ।

त्यसो भए नजिकै छ का कनु ।

नजिक भए पनि बुढी मान्छे के गर्ने बाबु गाडीमा बस्न गाह्रो हुन्छ । बाबु त भर्खरकै हुनु हुन्छ । गाडीमा बस्न के गाह्रो होला र हैन ? बुरह्या कहल ।

पटा नि उ बठिनियाँ सुन्लिन कि नै महिन भर्खरिक ठरिया कहट ।

बिहे पनि भाको छैन कैक बठिनियाँहे सुनाए असक कैडेनास लागल रहे । कहे भर नैसेक्नु । आघेसम जिहिन गरयाइक लाग छट्पटाइटुहुँ । ओहे बुरह्या भर्खरिक ठरिया कहल उ फें महिन । मजा लागल । असिन बात कहि कैक पटा रहट ट आघेहे मोका लङ्ग बैठे डैडेना रहुँ उ बुरह्याहे । खुशीक मारे हुक्का पिना गुरही माखुर किनक लान डेनास लागल रहे ।

नानी पनि उतै जाने होला नि कहटि बठिनियाँसे फें पुछ लागल उ बुरह्या । गाडीक भाडा डेना बेला राजापुरसम ट सुनल रहुँ । अपन गाउँक नाउँ बटा मारट कि का कैक बहुट ध्यान डेटी सुनटुहुँ । बठिनियाँ जुन हजुर कटि चुमा गैलिन । सोच्नु शाही परिवारके बिटिया हो कि का यार । हजुर किल कना । मने मने रिस लाग टेहे ।

तिमी जस्तै ठ्याक्कैे मेरो एउटा नातिनी पनि छ नेपालगंजमा पढ्छ । तिमीलाई देखेपछि उसको याद आयो । बुरह्या कहल ।

ए होर कहटि फें चुमा गैलिन उ बठिनियाँ । सोच्नु बहुट घमण्डी बठिनियाँ हुइ या । टबमारे वस्तुगत प्रश्नके उत्तर किल डेहे असक बोलटिन ।

यो भन्दा बढी किन बोलेको नानी ? जनता जान्न चाहन्छन । आफ्नो नाउँ, ठर ठेगाना अनि मोबाइल नम्बर पनि बटाइ डिनुस कैक ऋषि धमलाके असक पुछ्ना मन लागल रहे । सोच्नु इ बठिनियाँ ट अठनसे ढेर नैबोलीहिन । जात्तिके छोट लर्का रहलसे चिकुट डेना रहुँ बोले चाहा रोए कैक । महिलन छुटि किल जुन महिला हिंसा, यौन हिंसा दुनिया डारी हिंसाके बात आइ लागट । गाह्रो बा हजुर गाह्रो बा पुरुष प्रधान समाजम । बात कसिक आघ बह्रैना हो कैक आइडिया ट लगाइ परल ।

बात आघ बह्राइक लाग अप्ने राजापुरके मनिषा हुइटी ना । कैक पुछ का जाइटुहुँ । राजापुर राजापुर कहटि खलस्या चिल्लाइ लागल । काकरे चिल्लाइटा कलक ट कबकब खैरापुर पुगासेकल रहे । बल्ल बल्ल साहस जुटाके बोल जाइटुहुँ । खलस्या भाउ बिगार डेहल । मै ट काकरुँ काकरु लागल । अपन भाग्यहे दोष डेटी चिमचाम बैठल पला रनु ।

चोकके आघे तीन चारठो जन्नीन ठरह्याइल का डेखल डइबरुवा गाडी लग्गे लैजाक पुछ लागल कहाँ जाने हो ? कैक । लागल कृष्ण भगवान साक्षाट डइबरुवाके रुपम इ ढर्टिम प्रकट हुइगैनै । गाडीम सिट नैरहल से फें, जन्नी बठिनियन डेख्टी किल ब्रेक मारके पुछ पर्ठिन कि का जानो कहाँ जाने हो ? कैक मनेमने सोच्नु । जबकी उ जन्नीन बेलुवा चोकसम किल जाइटहे । सायद डइबरुवा फें जन्नी मनैनक दुख डेख नैसेक्ना वाला रहे कि महिनेसे आकुर भुख प्यासा रहे ? जन्नीन जानै ।

जाने भए जाउँ अटि हाल्छ कैक डइबरुवा कहल ।

गाडीम मनैन भरल डेखक न जाउँ के यस्तो भिड भाडमा । उभिने ठाउँ त छैन । कहाँ बस्ने ? कैक एकठो जन्नी कहल ।

यहाँ राति भइ राछ ढिलो पनि भइ सक्यो । एक छिन उभिएर जाँदा के फरक पर्छ । १ मिनेटमा पुगी हाल्छौ नि । कैक डोसर जन्नी कहल ।

जाने भए, ठाउँ त म मिलाई हाल्छु नि दिदी खलस्याहे बरा मजासे कहट सुन्टँु । जान परटा भाई टिका लगाइल डिडि हुइटिस । गाडी जुन प्लाष्टिकसे बनल असक जत्रा मनै भरलसे फें अटाइ जैना ।

ल ल मिलेर जाउँ कहटि खलस्या गाडीक ड्वार का खोलल । जन्नीन एकलागे प्याल प्याल भित्र आइ लग्नै । भिट्टर पेलक सस्सा नै ए भाई अलि उटा सर त कैक जन्नी महिन कहल ।

ठाउँ छैन, का कनु ।

ऐ भाई यो गाडीमा घर जम गरेर ठोडी बस्ने हो । एक छिन बस्दा के हुन्छ र, ल अलि उटा सर त का कहल मोर ट पारा चहरगैल ।

के झ्याल फुटालेर बाहिरबाट बस्न जाउँ । अघि बाट भनि भन्दै छु गाडीम ठाउँ छैन । देख्नु हुन्न । भिडभाड देख्दा देख्दै गाडीमा बस्ने अनि ठाउँको लागि मलाई भन्ने । कि काखमा बसालेर लैजाउँ ? बस्ने भए आउनु । जोरसे अत्राका कनु जान डारल यि मनियाँ रिसाइ गैल कैक ।

मैले त अलि उता पो सर्नु भनेको हो रिसाउनु पर्छ कैक जन्नी कहल ।

तपाईले उता सर्नु हैन उता सर भनेको हो, हेपेर बोले पछि रिस उठ्दैन । फेर रिसाके का कनु जन्नी चुमचाम हुइगैल । इ मनै यहाँ एलएलबी पहिल वर्षम नाउँ लिखल बाटुँ । वकिल बन्ना मनै शब्द शब्द पक्र जान परल जे ।

हमन कलकलाइट डेखके ह्याए दाई छोर दिनु । म सिट मिलाउछु कटि एक दुई जहन जबरजस्टी लास्ट सिटम बैठ पठाइल । महिन कहुइया जन्नीहे जुन हमार पाछक सिटम बैठ पठाइल । १७, १८ बर्षम भ्वाज करक जन्नी का बनजैही, सक्कु जहन भाई कहटि नेङ्ठ यार । यहाँ यि मनै दुईठो चुनावम भोट डारसेकल बाटुँ । महिन भाई कना, तुरुन्त नागरिकता डेखा डेनास लाग रहे उ दिन ।

हामी चार जनालाई बस्न ट गाह्रो भई राछ । तपाईलाई कहाँ बसाउने हो कैक बुरह्या फें सुनाए असक करल ।

उ जन्नी टबसे एक शब्द नैबोलल । एक चुटरसे बैठले बैठले बेलुवा पुगल । बेलुवा पुग्ली ट छुवाइन मु लगैटी गाडीमसे उटरल बौरही जन्नीे । भगवान फें कबु के मजा लग्वैना जन्नी मिला डेठंै । कबु के जुन क्रान्ति कारी जन्नी पठा डेठंै । सम्हाँरे सेकट कि नैसेकट कैक मझा लेह खोज्लक हो की ?

गाडीम मनै डेख डेख्टी बैठ्ना, उप्पर सिटके लाग जबरजस्ती डोसर जहन उता सर कना कसिन पागल जन्नी हो । कहटि महिन सुनाए असक उ बठिनियाँ अत्रा कहलि । मै ट ग्रीन सिंगनलके इसारा लागल । नै ट आघेसम मुहम घ्यू जमाके बैठल उ बठिनियाँ । अत्रा के बोल्ली का करे ? का मै ज्या चाहटँु, उ फे ओहे चाहटिन ? अनेक प्रश्न मनम आइल । मने मने खुशी हुइनु । कहुँ डाडु ना कइडेहैं कैक डर फें लागल । टल्हुक सम गाडी फें खाली हुइटी जाइटहे । बहुट रोमान्टिक मुडम गुरु जी हल्का म्यूजिक बजाउनु न का कनु ढिरेढिरे सजन टँु मोर दिल चुराक लैगैलो, मन मन टुँ सजन कना थारु गाना बजाइल मजा आइगैल । डइबरुवा ट बहुट अन्तर यामी निक्रल, पटा नि कैसिक जान डारल मोर मनम का चलटा कैक । डइबरुवाहे खुशीक मार मेगाश्री डैडेनास लागल रहे । फे कहुँ मेगाश्री खैनाहा लवण्डा बा कैक महिन गलत ना सोचैं कैक अपनहे रोक्नु ।

उ बठिनियाँसे बात कर्ना डगर ट खुलल लेकिन बिच्च बीच बुरह्या बैठलक कारण मजासे बात कर भर नैबनटेहे । टौन फें लमघेच्वा बक्ला असक घेचा लमालमा बात बटैटी जाइटुहुँ । ढिर ढिरे मोर मनके जिज्ञासा फें पुरा हुइटी जाइटहे । बठिनियाँ काठमाण्डौं बैठ्ना रलक । बीबीएस लास्ट यिएर हो कहली । नाउँ जुन आकाक्षा चौधरी बटैलिन । जस्टे सुग्घुर मनै नाउँ फें ओस्टे सुग्घुर रना । नाउँ आकाक्षा नाउँ रनम भला मोर मनम आकाक्षा नैपलाई का । गाउँ राजापुर नपा बटैली । मोर बारेम फें पुछ्ली । मै फें अपन बारेम बढाचढाके बटैनु । लागटा हुकहिन बम्बईम बेचे लैजाइक बाटुँ । अपन बारेम बढाचढाके बटाइटुँ । जेहोस सोहार्दपूर्ण वातावरणम बात चितआघ बहर्टी जाइटेहे । हमन बात करट सुनके बुरह्यइफें कबुकबु अपन बात बटा मारे । बठिनियाँ पैटीपैटी भला बुरह्यक बातम के ध्यान डि । हमन बात करट डेखके गाडीम का एक दुईठो मनै नजर लगाए असक करैं । लेकिन हुकाँर आँखीम लगाइल उ करिया काजल सबके नजरसे बचालेहे । जेहोस हुकहिन से बात करट करट अपन मनै असक लागे लागल रहे । ओराली बजार अइलक पटा नैचलल । ओराली बजार पुग्ली ट मेरो गन्तव्य आयो है बाबु, म त झर्छु । तपाईहरु राम्ररी जानु होला । कहटि गाडीमसे उटरल । आप हमार बिच अउइया मनै केउ नैरहे ? रहे ट केबल मोर नैतिकता रहे । रात फें हुइ लागल रहे । दुई चारठो मनै ओराली का उटरनै गाडी झन खाली डेखाइ लागल । महिन ट लागल इ गाडीम हम्रे किल बाटी । जहोस उ बठिनियाँसे दिल खोलके प्यार भरल बात बटैटी जैम कना मनम लालच पलाइल । गाडीक रफतारम मनरख्ना मनरख्नी असक अपन अपन सुख दुखके बात बटैटी जाइटिही ।

ब्याचलर ओराक का कर्ना हो ? आघेक पढाइ कैसिक आघ बह्रैना हो ? जागीर खाइ सेकजाइट कि नैसेक जाइट ? उ बठिनियाँहे आम विद्यार्थीके चिन्ता डरसाइट सुनके अपन संघर्षके दिन याद आइल । मै फें महापुरुष असक विद्यार्थी जीवनम करल संघर्षके बारेम बटाइ लग्नु । मोर बात बहुट ध्यान डैके ओनाइट सुनके मै फें खुशी हुइनु । का करे कि मोर बातम लोजिक रहे । उ बेला मोर फोनके रिङ्ग टोन बजे लागल । बल्ल ट बठिनियाँसे दिल खोलके बात बटाइ पाइल रहुँ । भला केउ मोबाइलम बात कर जाइ कैक फोन रिसिभ नैकर्नु । एकचो नैहो दुईचो नैहो बार बार फोन आइ लागल । गोझियमसे चुप्पसे फोन निकारक हेरलक ट प्यारीके फोन आइट डेख्नु । उ बठिनियाँहे नैडेख्नाम मेरके गोझ्यमसे चुप्पसे मोबाइल निकारक भोलुम घटैटी ढिरे ढिरे हेलो का कनु ।

तमहन्नेसे फोन करटुँ । फोन नैउठैना जे । यहाँ रात हुइ लागल । यहाँ जुन बेरी खाइक लाग घरक मनै अस्या लागटैं । मनै जुन फोन नि उठैना । कहाँ पुग्लो ? कहटि जन्नी झर्कटी कहल ।

अब्बै कोठियाघाट पुगटी । आधा घण्टम पुगजैम अत्रा कैक फोन ढार डेनु । ज्या रहलसे ठरुवा हुइटुँ विचारीक ओकर चिन्ता कर्ना जायज हुइटिस ।

सर अपने मानपुर टपरा उटरबी कैक उ बठिनियाँ पुछली ।

टपरा नैउटरम संघरियन राजापुर अस्या लागटंै कैक जवाफ फर्कैनु । टपरा उटरक का पैम जे । एक घनिक हुइलसे फें टुहाँर संग बैठ चाहटुँ कसिक कना हो ।

प्टा बा जन्नी घर अस्या लागटा । ठरुवा घर कब पुगही कैक चिन्ता लेहटा विचारी । लेकिन मै जुन दुई ढाइ घण्टाके यात्राम भेट हुइल उ बठिनियँक प्रति काजे अत्राके फिडा हुइटुँ । कुछ समझम नैआइटेहे । भ्वाज कै लेबो ट का डोसर बठिनियन हेर नैहुइट ? का मैयाँ कना चिज ऐक्कह जहनसे किल लगा जाइट ? एक्क जहनसे किल लगाइ परट कैक कौन कानूनम लिखल बा जे ? कानून फें दुई जहनसे भ्वाज ना करो किल ट कहल बा । मैयाँ नैलगैहो कैक ट नि कहल हो काहुँ ? कि भगवान एक्कजहनसे किल मैयाँ लगायस रै भैया कैक पिठार ठठाक पैठल बा ? का दुई जहनसे मैयाँ लगैना अपराध हो ? अनेक प्रश्न डिमागम आइल । खै उ बठिनियाँ का जादु रहिन । भ्वाज करल मनैन फें अपन मैयँम घायल बना डारल रहिन । अपन सिद्धान्तमस ेकबु नि डग मनैना मनै, उ दिन बठिनियाँहे डेख्टी किल डगमगाइ लग्नु । सोच्नु मैयाँ प्यारके आघे झुक्ना मनै के नैहुइ र । मै बल्ल बल्ल बठिनियाँसे बात करे मिलल बा का सोच परल असिन बात कहटिफेरसे बात बटाइ लगाइ लग्नु । बात करट करट भ्वाजक बात फें उठगैलस ।

भ्वाज कब कर्ना हो कैक पुछ डरनु । जान परटा महिनसे भ्वाज करिही ।

नाइ सर भ्वाजक बात समझबो ट कसिन जुन लागट कली । पहरके जागिर फें खाइ परल, भ्वाज कर परल । डोसर जहनके घर जाइक पर्ना छाइक जात । श्रीमानके घरक मनैनसे, गाउँक मनैनसे लैके सक्कु नातपाटनसे व्यवहार मजा बनाइ पर्ना । आकुर ट का हो का हो । अत्रा ध्यार बात मनम आइट ट भ्वाजसे डर लागट सर कलि ।
उ बठिनियँक बात सुन्नु ट लागल अपन जिन्गीक बारेम बहुट गम्भिर बाटिन । जिन्गीम बहुट कुछ करे वाला डेख्नु हुकहिन । रुपके के ट बाते नैकरले हुइजाइ । बोली भाषा ओस्टे मजा, उप्परे पह्रल लिखल, घरपरिवार बहुट मजासे सम्हाँरे वाला सर्व सम्पन्न गुण डेखके । मने मने सोच्नु मै हाली जन्मनु कि टुँ ढिला जन्मलो प्यारी । उ दिन हाली हाली भ्वाज करके खोब पछ्टैननु । भले हुकहिन पाउँ ना पाउँ । जात्तिके जोन लवण्डा पाइ कलेसे बहुट भाग्यमानी रही कैक डाहा लागल । मोर भ्वाजक आघक डिनसम कहाँ रहो प्यारी कैक पुछ्नास फें लागल रहे । सायद उ फें मोर प्रति ढिरेढिरे आकर्षित हुइटिन की कैक लागल । नै ट एक घनिक भेटघाटम अत्राके दिल खोलके बातका करे कर्ना रहिन । चिन्हल ना जान्हल मनैनसे । मोर भ्वाज हुइल बा कि नैहुइल हो कैक जन्नो मन का करे लग्लिन ?

नै कहटि पुछ डर्ली सर के ट भ्वाज हुइगैल हुइना कैक ? मै ट बहुट डोढारम पर गैनु । सोच्नु अत्रा सुग्घुर बठिनियकठें भ्वाज करल बाटुँ कैक कसिक कना हो । फें सारीसा ब्रत बैठ्ना अपन जन्नीकहे सम्झनु ।

भ्वाज नैकरल हुइटुँ कहक लाग मोर नैतिकता फें इजाजट नैडेहल । चाहलसे मै हुकहिन ठाग फें सेक्ना रहुँ । लेकिन हुकाँर आँखीम निर्दोष पना डेखक अपन बास्तविकता बटैना निर्णय लेनु । यदि उ फें महिन हड्से ज्यादा मैयाँ करिही कलेसे मोर लर्का बच्चा ट नैहेरिही काहुँ । ज्या परी परी कैक मजाक मजाकम भ्वाज कर्ना दिनसम अप्नक जैसिन लवण्डी नैडेख्नु ट ओहे मारे मै ट भ्वाज कैलेनु का कनु ।

हल्का लजैटी कलि मैडम फें सुग्घुर हुइही जे सर ।

पहिले ट सुग्घुर डेखु । अप्नेहे डेख्नु फिकल लागे लागल का कनु ।

मै कहाँ सुग्घुर रहम सर हल्का हँस्टी लजैटी कलि ।

ओहो हुकाँर हँसाइ, बोलाइ मजा ट रहिन उप्परसे लजैना बानी फें सही मन परल । मै ट हुकहिन बहुट निर्दोष डेख्नुु । हुकाँर हरेक गल्ती माफ कैडेहम कनास लागल । हुकाँर मैयँम चुर्लुम डुब्जा च्याहा ज्या परी पर कैक एक मन कह टेहे । एक मन जुन टै ट भ्वाज करल बाटे रै कैक रोक खोजटहे । सक्कुह चिज बिस्राके हुकाँर मैयँम चुर्लुम डुब्ना मन लग्टी लग्टी देशम बनल कानूनके डरफें लागल । मोर परिस्थिति फें केक्रो मैयँम झ्वामसे कुड्ना मेरके कहाँ बा र । यि ट विवाहित पुरुषके बाध्यता हो काहुँ ।

हमन बात करट डेखके गाडीम बैठल मनै डाहा ट करल हुइँही । डइबरुवाफें डाहा करल काहुँ ओहे मारे गाडी जोरसे डौराके एक्के घचिम राजापुर पुगाडेहल । सोच्नु राजापुर आकुर डुर काकरे नैहुइल । सुग्घुर बठिनियनसे बात बटाइबेर १ घण्टा फें १ मिनेट असक लाग्ना जे । मै ट बठिनियक बातम भुलाके मानपुर टपरा उटरना मनै कबकब राजापुर पुगराखल रहुँ । जान परटा उ बठिनियाँ महिन लैला मजनुक कहानी सुनाइ टिहिन । राजापुर का पुग्ली गाडीमसे उटरना बेला समाजिक दुरी कायम करक अपन माक्स निकारके ठिक बा सर अपनक संग यात्रा करके बहुट खुशी लागल । मजासे घर जैबी मेडम अस्या लागठुही कहटि चलाएअसक हँस्टी कलि । झिसमिसे अन्ढारम बिना मास्कके का डेख्नु । मोर दिल ट गार्डेन गार्डेन हुइगैल । मोर सोचलसे ज्यादा सुग्घुर डेखाइ टिहीन । हुकाँरप्रति मोर मैयाँ दुई गुणा चार गुणा गुणा के उप्पर गुणा हुइगैल । कुइलरियक पाडल आम गिरे असक जान परटा स्वर्गमसे अप्सराके भेषम इ ढर्टीम मोर लाग गिरक अइलिन । हुकाँर आघे ट ऐना खुद लजाइ ठुइ महिन ढ्यार ना हेर कैक । कत्रा सुग्घुर रहलक हो का । पटा नि भगन्वाँ कोन साचम अत्रा सुग्घुर सुग्घुर मनै परठैं कैक जन्नाहस लागल । जात्तिके घर जन्नी नैरलसे ओहे दिन उठाक लान लेना रहुँ अइना रहैं कलेसे । हुकाँर लाग सक्कु कानून मिच्नास आंट आइ लागल रहे । हुकहिनसे छुट्ना बेला एक चिज मिसिङ्ग लाग टहे हुकाँर बन्द मुस्कान । बाइ कहटि मन्द मुस्कान का डेली । ओ माई गड भगवान स्वर्गम बैठक लाग एकचुटी ठाउँ डेहो कनास लागल । छुट्ना मन ट नैरहे लेकिन का कना हो । जहान परिवार समझक अपन बेकामु मनह काबुम ढर्टी मन भारी करैटी अपन पाइला आघ बह्रैनु । एकचुटी डुर आक हुकहिन फेरसे हेर्नास लागल । उ बेलासम वहाँसे चलागैल रहिन । सोच्नु उ बठिनियाँ हुइटीन कि चुरिन्याँ । एक्के घचिम गायब हुइ जैना । चुरिन्याँ रहलसे मोर म किल काकरे नजर लगैलिन । का उ गाडीम मैहे किल छल्छला रहल हुइम, आउर टमान मनै रहैं । कि मै हे किल सुग्घुर रहुँ । हूइना ट छोटीम सुग्घुर होक लुग्राबार बेढक कट्वा पाइस कैक डाइ कहट । जात्तिके हो की का कनास लागल । उ बेलासम टपरा लेह आइल संघरियन राजापुर पुग राखल रहंै । एकठो कटेजम सामान्य नास्ता खाक घर लङ्ग नेङ्गली । घर पुगके फें उ बठिनियक याद झलझली आए । फेसबुकम हुँकार नाउँ बेढक खोज्नु नैभेटैनु । गलत नाउँ ट नैबटाइ पर्ना हो । कि मै हे नाउँ डोसर नाउँ सुन्नु भगवान जाने ।

अत्रा ढ्यार दिन हो सेकल अभिन उ बठिनियाँहे भुलाइ नैसेकठँु । कबुके जन्नी लैहर गैल बेलाफे सबुकम हुकाँर नाउँ सर्च फें कैलेठँु । पब्लिक गाडीमसे नैबैठना मनै उ बठिनियाँहे भेटाइ जैम कना आशाले नेपालगंजसे राजापुर सम गाडीम बैठ बैठ घर अइठुँ जैठुँ । केबल हुँकहिन भेटाइक लाग । अभिनसम भेटाइल नैहुइटुँ । पटा बा मै उ बठिनियाँहे पाइ नैसेकम । पाइल से स्वीकार नैसेकम । अपनसे ढ्यार मैयाँ कर्ना, हरेक सुख दुखम साथ डेना जन्नी बा । साँझ बिहान बाबा बाबा कहुइया एकठो छावा बा । हाँसी खुशी परिवार बा ।का सक्कुस चिज बिस्राके उ बठिनियक लाग अपन घर परिवारे बिगार डारुँ ? पक्का फें मै उ लेभलसम जाइ नैसेकम । जाइकफें नैचाही । अत्रा जनजन्टी फें खै काकरे हो ? उ बठिनियँकम मोर मन जैटी रहट । कबु के गोटरान गुरुवा बुडुसे आझट पाटी हेराक अपन मनहे बन्ढा लेनास लागट । फें सोच्ठँु हाँठ गोर नैरहल इ मनके फें का दोष । जात्तिके हो कि का ? जवान मनैनके मन निल गगनके आजाड पन्छी असक उर्टी रना । जहाँ सुग्घरर डेख्नाम ओहेर मन जैना । हुइना ट सुग्घुर चिजम नजर जैना स्वभाविक हो । लेकिन अपन घर परिवार बिगर्ना गरी जैना फें गलत हो । सोच्ठुँ का उ फें महिन अस्टक याद करठुइही ? का उ फें महिन भेटक लाग, डेखक लाग छट्पटाइठुइही ? मानौ महिनसे भ्वाज कर्बो कहिही ट मै हुकहिन स्वीकार सेकम का ? अस्टे अस्टे बात कबुके डिमागम खेल्ना रलक । कबु के घर कुरिया बिस्राके ओहे बठिनियक खोजिम निकर जैनास लागट ज्या परि परि कैक । फें सोच्ठुँ पहिल भेटम केक्रो प्रति अत्राके मन जैना, आकर्षित हुइना का सच्चा मैयाँ रहट ? सायद एकछिनके लाग आकर्षण हुइ सेकट । लेकिन अत्रा ढ्यार दिन हुकाँर याद हदसे ज्यादा का करे आइटा ? जात्तिक इहिन सँच्चा मैयाँ कठंै ? कि पागलपन कठैं ? की लालचपन कठैं ? महिन के सम्झाइ ?

दिनेश चौधरी
बर्दिया

घोटैली बठिनियाँ

दिनेश चौधरी