मै कंचनपुर सडकघाट कना गाँउमे मोर मामा ओइनके घर बैठुुँ । मोर डाइ महिन सडा डिन महिन मोर मामाके घर छोरके चलजाइँट् । मोर डाइ महिन काहे बाबाके घर नै लैजाए । मै कैसिन भाग्य लेके जन्मल बटुँ । जहाँ मोर डाइ बाबनके कौनो मैयाँ डुलार कुछनै पैइनु ।

मोर डाइकेफे कैसिन करम लेके आइल रहे । मोर डाइके भोज हुइलिस टे सुरु सुरुमे मोर बाबा मजा माने । समय परिवर्तन हुइटी गैल टे मोर बाबाफे परिवर्तन होगैल । जब मोर डाइ महिन जन्माइल टे मोर बाबा कहल मै यि छाइहे नैपालम् । मोर मामा घरके मनै मजा बटैं । मोर डाइ महिन मामनके घर छोरडेले रहट् । मोर मानस्किटा कमजोर हुइलक ओरसे मै ढेर नैसोचे सेक्ठुँ । मै गजब बेराम परठँु मोर डाइ किल कसिक पालेसेकि । मोर बाबा टे महिन नैपालम कैडेहेल । मोर बाबाहे कौनो चिन्ता नैहुइस । मै कसिन अवस्थामे बटुँ । मोर बाबा टे समयके सगँ असिक परिवर्तन होगैल । जसिक घरीके सुइ घुमट ओस्टेक मोर बाबाफे परिवर्तन होगैल । खै मोर भाग्यमे बाबाके मैयाँ, डुलार कना शब्द नैलिखल हो जसिन लागठ् ।

महिनफे सामान्य मनैनके जस्ते जिनास लागठ् । ओइनके जस्ते खेलनास मन लागठ । मै खेले जैठु टे केउफे महिन संगे खेलैना मन नैकरठ् । भगवान टे मोर भाग्यमे खुसी कना शब्द नैलिखल हुइँट् । महिन अट्रा सुन्दर संसारमे जनम टे डेहल मने करम नैपैइनु । मैं मानसिक रुपसे कमजोर टे रहुँ रहुँ । उप्परसे मोर मुटुफे उल्टा पान्जर बा कैडेलैं । मुटु उल्टा पान्जर रहल मनै नैबच्ठंै कठैं । कसिन मोर जिन्गी जनम टे लेनु मने ढेर जिए नै पैइनु । मोर नसिबमे नैलिखल हो सायड खुसि कना शब्द । मुटु उल्टा पान्जर बा टे बा उप्परसे मुटुमे छेदफे बा डक्टरवा हुँकरे कठैं । मै सोच्ठँु यि संसारके सारा दुःख महिन डेहेल बा । महिन अभिन बहुट जिना रहर बा । मै टे यि सुन्दर संसारके दुइ दिनके पहुना किल हुइटँु । मोर बाबा मोर डाइहेफे छोर डेहेल । मोर बाबा औरे जन्नी लानलेहल । मोर बाबा महिन टे मैयाँ नैकरनै टे मोर डाइहेफे असिक दःख काहे डेहेल । मै असिक कराइट डेख्के साेंच्ठु । मै मुवक लाग बटुँ उहे ठिके बा । असिक अपन डाइके दुःख डेखलसे, मजा मै मरजाँउ । हुइनाफे कब मरजैम पटा नैहो । मोर जिन्गीके कोनो भरोसा नैहो । आझ बटुँ काल्ह नैहुँ । औरे जहनके जस्ते भगनवा महिन काहे नैबनाइल । दःख डेखाइलग काहे जन्माइल । कठंै सब मनैंन, मनैंनके जिन्गी पाइल बटि टे कुछु ना कुछु करके जैठैं । मै हरेक दिन डरा डराके जिठुँ । कब मै मरजैम । असिन टे मोर जिन्गी बा । केउ मनै मुना साेंच्ठै मने मुनाके डर कैसिन रहठ उ हमार जस्ते मनैनसे पुछहो । जिहिन जिनास लागठ उ ढेर जिए नैसेकठ । कैसिन दुनियाँके रित, कैसिन संसार बा ।

मै यि संसारसे जिनासे आघे सक्कु जहन कुछ कना चहठुँ । केउफे अपन सन्तान जसिन रहे । चाहे लुल, लाँगर, चाहे मोर जस्ते काहे ना रहे । हुकन डाइ, बाबाके मैयाँ ओ ममता डेहो । डाइ, बाबा किल हमार साहारा हुइँट् । हुँकरे नैहेरहि टे हमन के हेरी । हम्रे एकटे कमजोर रठी ओम्मेफे डाइ, बाबाके मैयाँ नै पैबोटे कसिन लागठ । बुहुट मन दुखठ । मै चहठुँ सक्कुजे अपन छाइ चाहे छावा रहे मजासे हेरहो । असिन कर्वा नैपाइ कैह्के जब मै मूके जिम टे भगनवाहे कहम असिक दःख अउरे जहन ना डेहो । मैफे समयमे जो अडकल बटुँ । कब का होजाइ पटा नैहो । धन्यवाद ।