‘गोंइसे हर जोटे सिखिस रे छावा !’ बाबा कहठ ।
मैं कहठुँ –‘टेक्टरसे खेट्वा जोट्ना सिखम् बाबा ।’

बुर्हापनके बात अझकलिक लर्का कहाँ मन्हिँ ? लर्का खोज्ठैं ‘चट् मंगनि पट् बिहावला काम’ बुर्हापन खोज्ठैं झर्गर ओ डर्गर काम, अब केकर बाट सुन्ना हो, पर्हल लिखल मनैं ढेर बुड्ढि चलैबो टे अस्टे हो काहुन् ।

इहे टे छावा बाबक बात नैमिलठ् टे मनेम सुर्टा हुइ लागठ् । पोरसाल रिन लेके बाबइसे टेक्टर लेहुवैनु, खोब सिख्नु, चलैनु, और जाके पैसा फे कमैनु । डस बिघा खेट्वा टे मैं इहे टेक्टरसे लगैनु । मसिनके चिज, काम टो हल्हिल ओराल जस्टे लागठ यि चिजसे समयके बचोट फे हुइठ ।

मने का कर्ना हो, आझ एक्ठो गोर नाइ हो । एक्ठो हाँठ नाइ हो । परल बटुँ ढर्टिक बोझ बन्के एक्ठो कोन्टिम् ।

सायड टेंर्ह्वा हर जोट्ना सिख्टुँ टे आझ इ हाल नाइ हुइल रहठ मोंर । बाबक् डेखाइल डगरा नाइ नेंगनु । बाबासे जन्नहाँ मैं बन्नु । टबेमारे नेपालीमे एक्ठो कहकुट बा ’आगो ताप्नु मुढाको, कुरा सुन्नु बुढाको’ । मोर जिन्गिम अस्टे हुइल ।
अंकर अन्जान सहयात्री
जानकी-८ जबलपुर कैलाली