चिपा रो छोट्का

प्रसादु थारु
४ श्रावण २०७८, सोमबार
चिपा रो छोट्का

कविता
चिपा रो छोट्का

भुख लागल मै भात मंग्नु
टुँ म्वार पिठिम धाप लगाक
बरा प्यारसे कलो
चिपा रो छोट्का ।
म्वार ठे काम कर्ना पख्रा बा,
मै जमिन मंग्नु टुहिन दया लागल
अढ्या लगाइक लाग ठन्चे डेलो
मालिक टुँ खुद रहो, मै कमैया
ओ बरा प्यारसे कलो
चिपा रो छोट्का ।
मै बेराम परल ब्याला बिर्वा मंग्नु
टुँ चुक्चुकाक, माथ चिम्साक कलो
बिचारा बनाक, मुह घुमाक कलो
चिपा रो छोट्का ।

करिया अक्षर भैस बराबर
मै ज्ञान मंग्नु
टुँ ठनिक मलिन स्वरम
राग मिलाक कलो
पह्रो गुनो कौनो काम
हर जोटो धाने धान
ओ पिठिम धाप लगाक कलो
फेरसे उह वाक्य
चिपा रो छोट्का ।

मै फे इ देशक नागरिक हुँ
मै आपन अधिकार मंग्नु
टुँ टनिक झोक्काक कलो
टुहिन अधिकार डिउँ
ओ, मै कमैयाँ बनजाउँ ट्वार ?
ओ टनिक आँखर क कलो
चिपा रो छोट्का ।

म्वार फें टर टिउहार बा
आपन संस्कृति बा, पहिचान बा
मै पहिचान मंग्नु
टुँ इ ब्याला ठनिक झोक्काक कलो
चिपा रो मधेश्या,
टंै मधेशी हुइस
आब ट पुगल ?

महि नै पुगल
डान्चे कर्रक बोल्नु
मै भुमिपुत्र आदिवासी थारू हुँ
स्वाभिमानी थारू
मधेशी ओधेशी मै नै जन्ठुँ
म्वार बोलीम टुँ बिद्रोह डेख्लो
टब आपन सद्भाव, सहकार्य
विकास ओ शान्तिक बरा लम्मा भासन कर्लो
ओ देश शान्तिक लाग हर दमन कर्ना बाचा
डोह्¥यइलो टेह्¥यइलो
मने टुँहार भासनले,
म्वार भुखाइल प्याट नै भरल
म्वार चिठल लुग्गरम पिउँडा नै लागल
टुँहार भासनले म्वार ¥वाग नै चोखाइल
भासन सुनट सम ट ठिक लागल
भासन ओरैटी केल फेर भुख लागल
मै भात मंग्नु
गाँस मंग्नु
कपास मंग्नु
टुँ ट महि
पहिलिही जान स्याकल रहो स्वाझ कैक
पिठिम ठपठपाक बरा प्यारसे कलो
चिपा रो छोट्का ।

टुँँ प्याट ठठाक खैले कैक म्वार रिस नै हो
टुँँ मजा घल्लो कैक म्वार का डाहा ?
टुँँ कारम नेंग्लो ओम्न फें म्वार का रिस ?
टुँहार भव्य महल बा,
ओम्न फें म्वार रिस नै हो
मै ट खाली मै फें खाइ पाउँ कनु
मै फें लगाइ पाउँ कनु
मै फें मनै बन पाउँ कनु
मने टुँँहार ज्ञान उह कहल
स्वाझ गँवार ओ इमान्दार
भुख्ल, नंगा ओ गरिब फें का मनै ?
म्वार पुछाइ लेक टुँँ अजित हो गैलो
ओ रिसाक कलो
टुँँहिन अधिकार डेक का मै नंगा हो जाउँ ?
ट्वार बराबर हो जाउँ ?
जा ज्या कर्ना बा कर,
कुछ नै उखार पैब्या टै थारू
अट्रा कैक टुँँ फेरसे डान्चे मुस्काक कलो
चिपा रो छोट्का ।
मै आपन समस्यक बात कर्नु
टुँँ महिन समस्या डेख्लो
मै आपन बट्ठा खोल्नु
टुँ ओम्न बिद्रोह डेख्लो
मै अज्ञानी, मै गरीब
मै भुख्खा, मै नंगा
पहिचान टक नै बँचगिल
हाँठम ज्या बा उह लेक छुट्नु
ज्ञान गुनक बाट ट मै जन्ल नै हुँ
गीता, पुराण मै पह्रल नै हुँ
जायज नाजायज मै नै जन्ठँु
काजे कि टुँह्र सिख नै डेलो
टुँहिन महि फें खाइ डिहक पर्ना रह
गल्ती कर्लो
टुँहिन महि फें लगाइ डिहक पर्ना रह
गल्ती कर्लो
टुँहिन आपन अस महि फें ज्ञान डिहक पर्ना रह
भारि गल्ती कर्लो
टुँ ट आउँर उल्ट पिठि ठपठपाक
चिपा रो छोट्का कलो
‘..
आब मै बौरा गिनु
मै मुवम या टुँँ मर जैबो
मै नै रुकम्
काजे से कि मै अज्ञानी बाटुँँ
गरिब बाटुँँ
बहिर बाटुँँ
लाट बाटुँँ
आब मै नै रुकम ।
आब मै नै रुकम ।।

प्रसादु थारु
राजापुर २ जोतपुर बर्दिया

चिपा रो छोट्का

प्रसादु थारु