चारु ओर अंधार सुनसान बनुवा । उ बनुवाके बिचमे रहल एकथो टुटल झोपरि रहे । उ झोपरी औरै जहनके नाइ हमार रहे । उ झोपरिमें बैठना एकठो डोंगिल– डोंगिल डाई । एकठो डिडि ओ डुईठो डाडा ओ एकठो गुरुवा बुडु रहिठ । मजासे खाइ पिए नै पाके मौटके अस्रा लाग्के बैठल हस जिउ रहिन ओइनके । बाबा फेन रुपया कमाइक लाग घरसे निकरगैल रहे । कौन देशमे,कहाँ कमाइता,कसिन हालखबर बटिस कुछ पटा नै रहे । जिम्दारिन घर रातदिन काम करके फेन । गुजारा नै होके कैयाकुच्चिल बनुवामे  । बसाइ सरल परिवार मे जलम लेहल यी अभागि बिनिता ।

उ बनुवा अत्रा घन रहे कि दुई मनै संगे छिरे नै मिल्ना । बरे झप्स्यार  ओ अंधार रहे । बहुट किसिम के जानवर रहिट । बहुट डर रहे उ बनुवम । मोर बुरहाइल गुरुवा बुडु काकरि बिचारा, आंखि फेन मजासे नै देखे । मनै आछट पाटि हेरक लाग लेहे आइसटे संगे–संगे चला जाए । छोटमोट झोपरि रहे । घरक छंपरा बनाडेहुइया मनै कोइ फेन नै होके जम्मा उज्रल रहे । उहे फेन थारु चलाउ अन्सारके डुनु पांजर बिना केवार के डवार रहे । दिन टे जसिक टसिक कटजाए मने राट कटना कर्रा लागे । जब राट होजाए टे बहुट डर लागे । डर के सिमा नै रहजाए । डिया मे डर्ना टेल नै होके जत्रा अंधार बनुवा रहे ओट्ररे अंधार घर फेंन होजाए । यहे अवस्था मे रहे अभागि हमार परिवार । बिचारि मोर डाइ काकरि,कसिक करि । अपन तिनठो लरकनहे का खवाउ, का पिवाउ कहिके रो–रोके राट बिटा डेहे । खैना चिजिक खोजिम दुख उठैटि रहल डाइक दुखके उप्पर दुख ठपे जलम  लैलेहल यी अभागि बिनिटा । बिहान खांउ टे सांझ काखांउ, सांझ खाउटे बिहान काखांउ हुइना परिवार मे । छुटि–छुटि लरकनके जिउ बचैना कर्रा रहिस मोर दुयारि डाइक । जब हम्रे डाइ भाट, डाइ भाट कहिके मागे लागिस टे डाइ एकठो कहकुट कहे “जेकर घर बुसि रहठ ओकर मन खुसि रहठ । बुसि नै हो टे चाउर कहांसे रहि ।

चाउर रहट टे भाट रिझाके खओइटु । डाइक अपन जिउमे का हुइटा कानै कुछ चिजके वास्टा नै रहिस । ज्या हुइलेसेफेन अपन लर्कन लाग ज्यान डेना टयार रहे मोर सहासि डाइ । खैना बैठना के संगे लगैना के फेंन डारि रहिन घरेम सब जहनके । कसम खाइ नै बन्ना सत्यबाट टे मोर डाइक एकठो गोनियाँ ओ एकठो बुलोज रहिस । अपन जिउ टोपक लाग गांठ पार पारके घाले । डाडा डिडिनके फेन लुग्गा नै होके फाटल चिंठल घलिट । पिंउडा लगाइ नै बन्ना फाटजांइन । मोर जलमल बेला टे महि सेहेर्ना चिठरा फेन नै रहे बटाइठ डाइ । अपन घालल गोनियाँ एक पांजर चिठके महि सेहेरलक बाट वटइठ । बहुट कमजोर अवस्ठा रहे मै जलमल परिवारमे । बर्खाके बेला जत्रा पानी अँगनामे रहे ओत्रै पनी घरेम फेन होजाए । पानी पिना नल नैहोके उहे उप्परसे बर्षल डुंडरिक पानी ले भाट टिना रिझैना ओ पिके प्यास मेटाइक परे । लर्कनके चिन्ताले डुंडरिमेसे पानिक बुंडा गिरेहस मोर डाइक  आँस  गिरिस । मोर लाग बहाइल डाइक आँसक मुल्य खै कहिया टिरे सेकम । साइड अपन जिन्गि भर डाइक सेवा कर्लेसे फेन मुल्य टिरे नैसेकम । रिणि बाटु मै अपन डाइक मैयाके ओ डुढके ओ चोखा  ममताके । घरेमे सब चिजके डारिक सँग भाट रिझैना भाँराक फेन डारि रहे ।   एकठो फुटल छुटिमुटि केट्लि रहे । केट्लिके उप्परके भाग काटल रहे । उहे  केट्लिमे मोर डाइ भाट रिझाए । पटियाक पटरि लगाके सक्कु लर्कनहे खाइक डेहे । अप्ने भुख्ले रलेसे फेन अपन ससुरवा ओ लर्कनके पेट भर्ना कोसिस करे । उबर जाइस टे खाए नैटे भुख्ले सुटजाए डाइ । खै कैसिक निन आइट रहल हुहिस भुख्ले पेटमे डाइक । अपन मनक पिर जम्मा बटाए डाइ । मै कोनामे हेराइल लर्काहे का पटा । डाइ अघाइल बाकि भुख्ले बा कना । भुख लागल बेला रोइट रहल हुइम । डुढ अइलेसे फेन नैअइलेसे फेन अपन डाइक छाटि चुसके अउर हैरान करट रहल हुइम मै ।

जस्टक मै बहर्टि गैनु ओस्टक मोर घरेक आर्थिक अबस्ठामे फेन ढिरे–ढिरे सुढार हुइटि गिल । पेटभर खाना खाइ मिले लागल । कबुकाल लावा लुगा फेन घाले मिले लागल । दिदी–डाडा स्कुल जाइ लग्लै । मै फेन तीन बर्षके हुइनु टे दिदी– डाडाके सँगे स्कुल जाइलग्नु । बहुट लाटि रहुँ मै छुटिमे । चाहे जे ज्या कलेसे फेन चिमचाम पलिरना । कोइ पिट्लेसे रोडेना मने बड्ला कबुफेन नैलेना । साइड मै लाटि ओ गरिब घरक हुइलक ओरसे जेफेन महिहे पिटे ओ गरियाए ।  शिसु कक्षा मे परहु टबेसे मोर पेट बठैना सुरु होगैल  । बुडु मोरलाग बहुट आछट पाटि हेरल । मने कुछ बिचार नैमिलल । जब मोर बुडु आछट हेरके मिच्छागैल टब बाबा महि अस्पटाल लेगैल । अस्पटाल जाके फेन कुछु बिचार नैमिलल । बिरुवा  खैलेसे एक दुइडिन चोखाइहँस कर्ना । अस्हेँके एहोर ओहोर फेन आछट पाटि हेराके, बिरुवा कराके डाइ बाबा मिच्छागैला । मने मोर पेट ठिक नैहुइल । जब मोर पेट जोरसे बठाइ लागे मै सहे नै सेक्के रोजांउ । मै रोइट डेक्के डाइ फेन रो लागे । बहुट रुओइनु मै हपन डाइ हे । ठनिक डिन रहिके मोर बरापु बडाइ यशुमे बिस्वास कर्लेलै । टबे बरापुनके घर सँगटि करे डुरसे एकठो पास्टर आइँट । मोर डाइ केहोर–केहोर सुन्ले रहे कि यशुमे बिस्वास कर्लेसे भुट लागल मनै मजा हुइठाँ । जसिन रोग लग्लेसे फेन मजा होजैठाँ कैके । टब एकडिन घरेलु सँगति हुइल बेला मोर डाइ महि लेके बरापुनके घर गैल । उहाँ जाके मोरलाग प्रार्थना करे कहल । टब उ पास्टर ओ बडाइ–बरापु मोरलाग प्रार्थना करडेलैँ । अचमके बाट प्रार्थना कर्लक डिनसे मोर पेट ढिर–ढिरे चोखाइ लागल । महि मजा लागल टब अपन गाउँसे एकघण्टा डुर गाउँके मण्डलिमे जाइलग्नु ।

हमरे सँघरिया रामप्यारि से सँगटि जाइ । मै खुसिक मारे पानि अइलेसे फेन आँधि अइलेसे फेन जाइ नै छोरनु । उ बेला मै साट बर्षके हुगैल रहुँ । छोट रहुँ टे मै पर्हाइ लिखाइमे बहुट कम्जोर रहुँ । साइड अपन कक्षामे सबसे कम्जोर महि रहल हुइम । मै छ कक्षामे पुग्लि रहुँ मने अँग्रेजिमे अपन नाउँ लिखे टक नैजानु । टौनफेन खै कैसिके पास होजाउँ । बहुट अचम्म लागे । ढिरे–ढिरे मै भारि हुइटि गैनु । ओस्टके मोर पर्हाइ लिखाइमे फेन सुढार हुइटि गिल । आठ कक्षाके बोर्ड परिक्षामे डोस्रो स्ठानमे पास होगैनु । नौ कक्षा मेफे पास होगैनु जब दस कक्षामे पुग्नु बहुट सुढार हुइल । छ कक्षामे पुग्के अँग्रेजिमे नाउँ लिखे नैजन्ना लौन्डि मै एस.एल.सि. परिक्षामे फस्ट स्ठानमे पास होगैनु । महि चिन्ना सबजाने अचम्म होगिलै । सब उपरवालाके अनुग्रह हो । काकरेकि बुद्दि ओ धन सम्मान हमार वनैना वाला से आइट । हम्रे अप्नेहे कुछ करे नैसेक्ठि । मै दस कक्षा पुगत सम फेन मोर घरेम महिकिल बिस्वासि रहु । मै डस कक्षामे पुग्नु टे एक्कासि डाइक पाठे घरेम खराबि डेखा परलिस । डाइ हे धनगढी नवजिवन होसपिटल मे भर्ना करेपर्ना हुइल  । डाइक अप्रेसन कर्ना हुइल टे डाइ पिर भरल बोलिम काहल छाइ बिनिटु मोर लाग प्राथना करिस । मजा हुइम टे जरुर येसुम विस्वास करम । यी बाट मै चर्चम फेन जनैनु ओ हमरे प्रार्थना करली । डाइक अप्रेसन सफल हुइलिस टे नाकटि डाइ चर्च जैना सुरु करदेहल । महि बरे खुशि लागल । डाइक संगे डाडा भौजि फेन सुरु करडेलै । मै परमेश्ररहे धन्यवाद डेनु । मोर खुसिक सिमानै रहगिल । मै जवान होगिल रहु । अपन गोरम ठरह्याइ सेक्ना सक्षम होगिल रहु । अभागि जिन्गिम उपरवालाके आशिष से मै एकठो शिक्षक के काम भेटैलु । छोटछोट लरकन सिखैना मजा लागेलागल । लरकन देख्के उहे अपन बचपन के याद आजाइट । बरे लाटि रहुं मै ।

विनिता चौधरी