सुमनसे मोर भेट स्कुलमे हुइल रहे । हम्रे एक्के कक्षाके विद्यार्थि रहि । खै कैसिक सुमनके उप्पर मै मोहिट होगिनु । कसिके मैया लगामरनु । पटै नैचलल । मै उ स्कुलिम लौलि रहुं । हुकार पहिला आवाज जब मोर कानेम मनकल टे मोर आङ्केम कांटा फुलेहस करल । जिउ झमझमागैल । महि लाज लागल ओ लजैटि अपन परिचय डेनु । जब मै अपन नाउँ बटैनु अपसरा । टब सुमन मुस्कुरैटि कलैं वाह कत्रा ब्युटि नाउँ जस्टे मनैया ओस्टे बा टुंहार नाउँ । उ डिनके छोटि बाटले खै महि औरे मेर लागेलागल रहे । महि अइसिन लागे लागल रहे कि सुमन मोर मनमे मोर नजरमे बैठसेकल रहिंठ । मोर हुकिनसे मैया लाग्गैल रहे । हुँकार मिठास नरम बोली सुन्टि महि मजा लागे । हुँकार हेराइ बोलाइ मोर मन जिट सेकल रहिन । एक्के डिनमे उ मोर सारा कुछ चोरासेकल रहिंठ । ढिरेढिरे हुँकार मैयामे मै हेरैटि गैनु । हूँकार चाल महि बहुट मजा लागे । सक्कु जहनसे मिठ बोली बोल्ना सडा ढेब्रेम मुस्कान । हुँकिनसे रमैना, हंस्ना करु । कबुकाल स्कुलके छुट्टिमे घुमे चलजाइ  । सब ठाउं घुमलमे फेन हुँकार ठन मनके बाट खोले नैसेकल रहुं । महि डर लागे कहिं सुमन औरेजहन मैयाटे ना कर्ठैं कैके । मै अपन मनमने सोंचना करु ।

एकडिनके बाट हो । मै मोबाइलमेसे म्यासेज कर्नु मने कौनो जबाफ नैआइल । महि डुख लागल जबाफ नै आइल टे । महि कहोर–कहोर डर फेन लागल । मै गल्टि कर्नु कि कैक । अउरे बिहान स्कुलमे भेंट हुइलिटे महि लाज लागल । मै हुकिनसे लजाइटहुँ । हुँकार आँखिमे हेरे फेन नैसेक्टहुँ । उ मुस्कुराइ टहिंट । स्कुलिक छुट्टि पाछे हम्रे संगे हुइलिटे उ कलैं मै फेन टुहिन मैया कर्ठु । उ महिन इ सब्ड कलैं टे महि कहोंर कहोंर खुशि लागेहंस गुडगुडाइ हस करल । मोर लाज ओज हेरागैल रहे । मै हुँकार आँखिमे एकोहोरो हेर्टि रहुँ  । उ मुस्कुरैटि रहिट । मने उ महि कलैं अप्सरा टुं महि बहुट मैयाँ कर्ठो ना । मै कनु हाँ बहुट । जब्बेसे भेंट हुइलो उहे बेलासे मै मैया कर्ठु । उ मोर आँखिमे आँख मिलैटि कलैं अप्सरा मैफे टुहिन बहुट मैया कर्ठु । मने उकठो बाट बा । कसिक बटाउँ । हुँकार बाटसे, मोर ढक्ढिउरि जोरसे चलेलागल । साँस फेन जोर जोरसे चलेलागल । मै झस्नु का बाट हुइहिन । मै उ बाट जन्ना कोसिस कर्नु । हुँकिनसे डरैटि प्रशन करनु । हुँकार चोंगिम मुस्कान रहिन  । मने महि कहोंर कहोंर डर लागटहे । का बाट हुहिन कहिके  । मै चिरोरि करटि गैनु । उ कलै एकठो कारण बा चिन्टा नाकरहोे ना  । उ कलै हम्रे अत्रा ढेउर मैया करठि एकडोसरहें मने हमार भोज हुइ नैसेकि । मोर जिन्गि आज हो कि काल महि बलड क्यानसर हुयल बा । जब इ बाट कलै महि बड्रिमसे गिरेहंस लागल । जोकि मै इ बाट सोंचलफे नैरहुँ मोर मन टुक्रा टुक्रा होसेकल रहे । महि बरे जोरसे झावर आइहंस करल । मोर सांस ढक्कसे रुकगैल रहे । छाटिमे भाला मारे हस लागल । बरेभारि ढुङ्गाले मारेहंस हुइल । आँस छहल बहल आगैल रहे । मै हँुकार छाटिम चपटके कहेलग्नु । सुमन असिके नाकहो मै टुंहार बिना जिए नैसेकम मै टुंहार हुइटँु । टुँहारे रहम । टुहिनसे कोइ अलग कराइ नैसेकि । उ मोर गाल पकरके कलै । अप्सरा ओइसिक ना कहो । अत्रा छोटि बाटेम अत्रा भारि चिन्टा लेहेलग्लो । मैटे टँुहारे भलाइक लाग कहटु । मोर मृटु टोकल बा । टुँहार टे जिन्गि नम्मा बा । मोर पाछे महिसे मजा मनै मिलजैहिं । टुं मोर मिल्ना संघरिया हुइलक कारणसे आजसम इ बाट खोल्ले नैरहुं । टँहार मन डुखि कना महिपटा रहे । महि माफ करहो अप्सरा । सुमन निरास मन करैटि कलै ।

कुछ बरसके बाट हो । मै एकजहन मन पराउँ । मै हुँकार मैयम अत्रा जोरसे लटपटागैल रहुँ कि जिन्गिमे ओसिन मैयाँ किहुँफेन नैकर्ले रहुँ । जे फेन कहे इहिहे परेम रोग लागसेकल बटिस । नाटे राटके निन लागे नाटे दिनके भुंख पियास लागे । हुँकिन डेखनास किल लागे । भेंट होए टे मिठ मिठ बाट करि । बरे भारि सपना सजैले रहुँ । एकडिनके बाट हो मै आप सबकुछ बाट बटैम कैके भेंट करे गैल रहुँ । सोच्ले रहु उ मोर डुलहि बनहि । मने उहे भेंट हमार अन्टिम भेंट हुइ पुगल । जब मै मनक बाट ढर्नु उ सिढा जबाफ डेलिन सुमन महि माफ करो मै केक्रो औरे जहनके होसेकल बटुँ । हमार भोजक पूरा बाट होसेकल बा ।   अत्राकहिके उ महिसे बिदा लेके चलगैलिन । मोर सपना एक्के झटकामे भटाभुंग पारके गैगिलिन । मोर मन पानि भरल गग्री हस फुटके छिट्रा गैल । उ दिनसे मै पग्लाहस होगिनु । हुँकिन बिस्राइ चहलेसेफे बिस्राइ नैसेक्जिना । घरि घरि उ बाटसे मोर हृदाके डुखाडेहें । जाट्टिके परेम रोग इ क्यानसर रोग से फेन खट्रा बा । मै कमजोर हुइटि गैनु । बहुट मेरकि रोग सँटाइलागल । पाछे इ रोग डेखाडेहल । उहे डिनसे मै निरनय करलेनु उक डिन मुना पक्का बा जिन्गिम कुछ करके जैम कटि सुमन मुस्कि मरठैं ।

मै एकोहोरो सुमनके आँखिमे हेर्टि रहुँ । हुँकार  कहानि मोर हृडयमें छुगैल रहे । मोर हुँकार प्रटिके मैयाँ अउर धेर हुइटि गैल । मै हुँकार जिन्गि भर साठ डेना बाचा करसेकल रहुँ । ओ हुँकार यात्रामे साथ डेना ओ हुँकार छाँहि जसिन संगे चलम कहिके बाचा करनुँुँ । ओराइल ।

संगम चौधरी